الزام در تغییر تمرکز جغرافیایی سیاست خارجی ایران

با توجه به روند پر‏شتاب تغییرات و تحولات در محیط منطقه‌ای و بین‌المللی در زمان کنونی، کشورها و مدیران سیاسی آنها،‌ باید خود را برای ایجاد تغییرات لازم در نگرش‌ها و آیین‌‌های روابط خارجی خود آماده کنند. عدم توجه به این واقعیت و در نتیجه کاهش محسوس در موفقیت‌های جمهوری اسلامی ایران در سیاست منطقه‌ای خود در سال‌های گذشته و پیشنهاد برای تغییر آن، نقطه تمرکز این مقاله است. باور ما در این مقاله این است که جمهوری اسلامی ایران باید جغرافیای تمرکز سیاست خارجی خود را از کشورهای عربی خاورمیانه به عنوان منطقه نفوذ خود به کشورهای شرقی و شمال شرقی خود تغییر دهد. این مقاله باور دارد که با این تغییر نه تنها تعارض‌های منطقه‌ای ایران کاهش پیدا می‌کند، بلکه ایران می‌تواند با افزایش نفوذ خود در شرق از حمایت قدرت‌های بزرگی چون ایالات متحده، اروپا و حتی قدرت‌های منطقه‌ای چون عربستان سعودی بهره‌مند باشد. نویسنده با استفاده از نظریه‌های واقع‌گرایانه در حوزه عملکرد سیاست خارجی در جهت تامین منافع ملی با استناد به تداوم تعارض میان حوزه‌های نفوذ ایران و کشورهای عربی در منطقه، استدلال می‌کند که تغییر در تمرکز منطقه ای روابط خارجی ایران از غرب (منظور خاورمیانه عربی) به شرق در هر دو امتداد آن یعنی شبه قاره و آسیای مرکزی نه تنها کمک به راهگشایی در بن بست‌های سیاست خارجی می کند، بلکه می- تواند جایگاهی معتبرتر و بالاتر را برای ایران در سطح جهانی به ارمغان بیاورد.