بررسی و مقایسه شاخص نوسازی و توسعه اجتماعی در کلانشهرهای باکو و تبریز از نگاه شهروندان

این تحقیق در یک دوره‏ ی یک‏ساله در صدد بررسی تطبیقی شاخص‏ های توسعه‏ ی اجتماعی و مفهوم نوسازی در دو کلانشهر تبریز و باکو می‏باشد. چارچوب نظری این مطالعه نظریه‏ی توسعه و نوسازی با تاکید بر نظریه‏های اجتماعی و فرهنگی نوسازی در دیدگاه مک‏کلِلند، هیگن و راجرز است. روش این پژوهش از نوع توصیفی و پیمایشی و جامعه‏ی آماری تحقیق حاضر افراد بالای 15 ساله دو شهر باکو در جمهوری آذربایجان و تبریز در ایران در سال 1394 بود که 876 نفر با نمونه‏گیری سهمیه‏ای انتخاب گردید. ابزار 53 سوالی گردآوری اطلاعات محقق‏ساخته و درجه‏ی اعتبار آن بالای 80/0 بدست آمد. نتایج نشان‏دهنده‏ی تفاوت معنادار بین دو کلانشهر در تمام شاخص‏های بررسی است. بیشترین متغیر اثرگذار بر شاخص نوسازی و توسعه در جامعه‏ی شهری تبریز به ترتیب حس مالکیت بر فضای شهری و اعتماد و تعلق اجتماعی (با ضریب بتای 769/0 و 843/0) و در جامعه‏ی باکو به ترتیب پایگاه اقتصادی ـ اجتماعی و جنسیت (با ضریب بتای 819/0 و 721/0) است. عوامل فرهنگی و اجتماعی در هر جامعه با ارزش‏ها و ایده‌آل‌های اجتماعی همراه است که اساس و بنیان توسعه را تشکیل می‌دهد. توسعه‏ی اجتماعی و نوسازی می‏بایست جزو سیاست‏های کلان سیاست‏گذاران توسعه‏ی هر دو کلانشهر تبریز و باکو باشد. در پایان هفت راهکار توسعه‏ ای نیز پیشنهاد گردید.