بررسی عوامل اجتماعی و سیاسی موثر بر گرایش به جنبش های نوپدید دینی (مطالعه موردی: دو جنبش اکنکار و ایلیا رام الله)

اگر چه دین همیشه در اجتماع نقش انسجام بخشی بر عهده داشته و موجب همگرایی گروه ها و آحاد جامعه شده است، اما فرقه‌سازی های جدید موجب بوجود آمدن شکاف های مذهبی در جامعه و نیز تعمیق و تشدید شکاف های اجتماعی می شود. هدف از پژوهش حاضر «بررسی عوامل اجتماعی و سیاسی موثر بر گرایش به جنبش های نوپدید دینی » است. از نظر روش، توصیفی از نوع همبستگی بوده و از نظر هدف، کاربردی است. جامعه ی آماری شامل پیروان و گروندگان فعال به جنبش های نوپدید دینی در سطح شهر تهران، است. گروه هدف پژوهش حاضر از میان طرفدران دو جنبش اکنکار و ایلیا رام الله انتخاب شد که بعنوان گروه تجربی محسوب می شوند که در مجموع این گروه به تعداد 44225 نفر است که حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 400 نفر محاسبه شد. ابزار سنجش و اندازه گیری در تحقیق حاضر پرسشنامه بوده که جهت بررسی رابطه ها از ضرایب همبستگی پیرسون و جهت تبیین شدت تاثیر متغیرها، از آزمون رگرسیون تک و چند متغیره و نیز تحلیل مسیر استفاده گردید. خلاصه نتایج پژوهش مبین این نکته است که بین تغییر الگوی مرجع، هژمونیک شدن نظام سیاسی و گرایش به جنبش-های نوپدید دینی رابطه معنادار است.