تحلیلی بر سلسله مراتب نواحی شهر دامغان با رویکرد عدالت اجتماعی

حرکت و رسیدن به پایداری شهرها، زمانی محقق خواهد شد که تخصیص و توزیع خدمات و امکانات میان واحدهای فضایی و اجتماعی شهرها، مطابق با نیازهای جمعیتی و بر مبنای عدالت اجتماعی صورت گیرد. در این راستا پژوهش حاضر با روش توصیفی ـ تحلیلی بر آن است تا با ارزیابی توزیع امکانات و خدمات در نواحی شهری متناسب با جمعیت آن ها، به اولویت بندی نواحی بر اساس سطح برخورداری و نهایتاً ارایه ی راهبردهایی در جهت نیل به عدالت اجتماعی و توسعه ی پایدار شهری بینجامد. در این پژوهش نواحی نه گانه ی شهر دامغان بعنوان نمونه مطالعاتی مورد بررسی قرار می گیرد. اطلاعات گردآوری شده به روش به کمک تکنیک saw و بر مبنای یازده شاخص خدمات عمومی، مورد تحلیل قرار گرفته اند. نتایج نشان می دهد که میزان برخورداری از امکانات و خدمات شهری در میان نواحی شهر دامغان نامتعادل بوده و بین برخوردارترین و محروم ترین نواحی شهر تفاوت قابل توجهی وجود دارد که به منظور بهبود وضعیت فعلی در جهت نیل به عدالت اجتماعی و توسعه ی پایدار شهری، نیازمند سیاست-گذاری و برنامه ریزی مطلوب در این زمینه می باشد.