اثرات سرمایه اجتماعی در مناطق ‌روستایی (مطالعه موردی: شهرستان مشگین‌شهر)

امروزه سرمایه ی اجتماعی را یکی از اجزای ثروت ملت ها و توسعه ی پایدار، یکی از ابزارهای ظرفیت سازی در اجتماعات، تدبیری برای پیشگیری و کاهش مشکلات اجتماعی و عاملی برای موفقیت برنامه های رفاه اجتماعی و ارتقا سلامت فردی واجتماعی می دانند و در ارتباط با توسعه ی مناطق روستایی سرمایه ی اجتماعی ابزاری برای ارتقا درآمد، کاهش فقر، مدیریت پایدار منابع، ارتقا انگیزش، مشارکت فعال در تصمیم گیری، ارتقا شاخص های سلامت، توانمندسازی و ... محسوب می شود. هدف این مقاله تجزیه، تحلیل و بررسی اثرات سرمایه ی اجتماعی در توسعه ی مناطق روستایی می باشد. تحقیق حاضر از نوع کاربردی و روش تحقیق آن، از نوع تحقیقات توصیفی ـ تبیینی است؛ که در آن با استفاده از نمونه گیری تصادفی از طریق فرمول کوکران، 197 نفر از روستاییان ساکن در مناطق روستایی شهرستان مشگین شهر انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه است که برای تعیین روایی محتوای آن از نقطه نظرات کارشناسان مختلف نیز استفاده شد و پایایی آن با بهره گیری از فرمول کرونباخ ـ آلفا (83/0 < ?) محاسبه گردید. نتایج نشان می دهد مهم ترین متغیرهای تاثیرگذار سرمایه ی اجتماعی در توسعه ی مناطق روستایی شامل چهار مولفه ی (اقتصادی، مشارکتی، کنش متقابل و محیطی) است که مقدار واریانس و واریانس تجمعی تبیین شده توسط این چهار عامل 16/61 می باشد.