بررسی تاثیر سلامت سازمانی بر مسئولیت‌پذیری اجتماعی (مورد مطالعه: کارکنان دانشگاه تبریز)

در عصر حاضر نیروی انسانی مسئولیت‌پذیر یکی از منابع کمیاب و در عین حال چالش برانگیز برای بسیاری از سازمان‌ها و مدیران شرکت ها محسوب می‌شود. در همین راستا، در مقاله ی حاضر کوشش می‌شود تا میزان مسئولیت‌پذیری اجتماعی کارکنان دانشگاه تبریز تعیین شده و ارتباط آن با سلامت سازمانی مورد بررسی قرار گیرد. تحقیق حاضر به روش کمی و بر اساس تکنیک پیمایشی انجام شده است. جامعه ی آماری تحقیق، متشکل از کارکنان دانشگاه تبریز است که تعداد آن 907 نفر بوده است. از این تعداد 119 نفر بر اساس فرمول با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب برای مطالعه ی انتخاب شده‌اند. داده‌های گردآوری شده نیز بوسیله ی نرم افزار spss نسخه ی 22 مورد تحلیل قرار گرفته است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که میزان سلامت سازمانی در سطح متوسط به پایین و میزان مسئولیت‌پذیری اجتماعی نیز در سطح متوسطه به بالا قرار گرفته است. بین سلامت سازمانی و مسئولیت‌پذیری اجتماعی همبستگی مستقیم و معنی‌داری مشاهده شده است و سه بعد سلامت سازمانی یعنی روحیه و انگیزش، سرعت و زمان انجام کارها و رهبری سازمان توانسته تا 1/33 درصد از تغییرات مسئولیت‌پذیری اجتماعی کارکنان را مورد تبیین قرار دهد. در مجموع می توان گفت که سلامت سازمانی یکی از عوامل اصلی تعیین کننده ی میزان مسئولیت‌پذیری اجتماعی کارکنان است. در بین ابعاد سلامت سازمانی، روحیه و انگیزش، سرعت و زمان انجام کارها و رهبری سازمان مهم تر از بقیه ی ابعاد سلامت سازمانی محسوب می‌شوند.