اندازه‌گیری شاخص‌های فقر نسبی در خانوارهای شهری استان گیلان

این پژوهش، فقر نسبی در مناطق شهری استان گیلان طی سال‌های 1391-1380 را بررسی نموده است. بدین منظور خط فقر نسبی بر اساس روش‌های 50 و 66 درصد میانه‌ی مخارج خانوارها برای خانوار‌های چهار نفره‌ی شهری محاسبه و با تکیه بر آن دو شاخص مرتبط با فقر شامل اصابت فقر و شدت فقر برای خانوارهای مذکور با روش 66 درصد برآورد گردیده است. نتایج محاسبه‌ی شاخص‌هانشان می‌دهد بر اساس روش 50 درصد در سال 1380 خط فقر نسبی 10583739 ریال بوده که در سال 1391 به 68591706 ریال افزایش یافته است و بر اساس روش 66 درصد در سال‌های 1380 و 1391 به ترتیب خط فقر نسبی 13970536 و 90541052 ریال برآورد شده است. همچنین، میزان اصابت فقر نسبی سالانه‌ی خانوارها در مناطق شهری در فاصله‌ی مذکور با روش 66 درصد میانه‌ی مخارج با 3 درصد کاهش از 32/2 به 29/6 درصد تنزل یافته است؛ اگر چه در این فاصله،با افزایش شدت فقر،متوسط شکاف درآمدی یک خانوار دارای فقر نسبی از 15 درصد خط فقر نسبی به 19 درصد افزایش یافته است. مقایسه‌ی خط فقر نسبی محاسبه شده با مطالعات در سطح کشوری نشان می‌دهد که خط فقر در مناطق شهری استان گیلان در سال 1391 از خط فقر مناطق شهری کل کشور پایین‌تر است.