خوش‌خُلقی همسران و تحکیم بنیان خانواده در کلام اهل‌بیت (علیهم السلام)

مشاهدۀ آسیب هایی که در سال های اخیر در نهاد خانواده پدیدار شده هر انسان دغدغه‌مندی را بر آن می دارد که وارد عرصه شود و در حد توان خود برای رفع مشکلات قدمی بردارد. شماری از این آسیب‌ها ناشی از تغییراتی است که در ساختار خانواده به‌وجود آمده است. این تغییرات عبارتند از: تغییر خانواده از گسترده به هسته ای، خانواده های تک والد، خانواده‌های هم زیستی و درنهایت زندگی مجردی که در بسیاری از موارد با آیین و فرهنگ ایرانی و اسلامی جامعۀ ما همخوانی ندارد. فروپاشی خانواده‌ها، طلاق های عاطفی، روابط فرازناشویی، افزایش فرزندان بی‌سرپرست، مشکلات فرزندان طلاق و بسیاری از آسیب‌های دیگر، پیامد این تغییرات است که استحکام بخشیدن به خانواده می‌تواند از آن‌ها جلوگیری کند. مقالۀ پیش رو با شیوۀ تحلیلی – توصیفی به بررسی نقش خوش‌خُلقی و مولّفه های آن در کلام اهل‌بیت به‎منزلۀ پیشوایان دین می پردازد. مصادیق خوش‌خُلقی چون اُلفت و مهربانی، خوش‌زبانی، عذرخواهی و عذرپذیری، سپاس‌گزاری از همسر، صبر و بردباری در زندگی و گذشت و خطاپوشی از مواردی است که در این مقاله بررسی خواهد شد.