چگونگی تحمل‌افزایی (صبر) کودکان در مواجهه با مرگ یکی از اعضای خانواده

هدف اصلی مقاله پیش‌رو بیان مشکلات فقدان در خانواده و پیامدهای ناشی از آن برای کودکان است. افزون بر آن، راه‌حل‌های عملی برای کاهش اثرات نامطلوب فقدان در خانواده و افزایش مقابله‌های موثر کودکان با مرگ یکی از اعضای خانواده ارایه شده است. اساسی‌ترین فقدان برای کودکان زمانی اتفاق میافتد که یکی از اعضای خانواده دچار مرگ شوند.کشیدن بار اندوه به همراه ابهام فرایند مرگ و علت آن، بسیاری از کودکان را تا سر حد داغدیدگی، افسردگی و اضطراب و حتی خودکشی سوق می‌دهد. مرگ برای کودکان توام با ابهام و رازآلودگی است و کودکان نمی‌توانند آن را درک کنند و والدین نیز توان و علم روشن نمودن پدیده مرگ را برای فرزندان خود ندارند. مرگ یکی از اعضای خانواده می‌تواند قابل‌پیش‌بینی، ناگهانی، غیر قابل‌پیش‌بینی (مثلاً خودکشی) یا در اثر بلایای طبیعی (مثل زمین‌لرزه و توفان) باشد. هرکدام از این انواع مرگ تاثیرات متفاوتی در کودکان می‌گذارند و نظام خانواده را دچار مشکل می‌کنند. نشانگان داغدار شدن زیادی در کودکان مشاهده می‌شود که از جمله آن‌ها می‌توان به نشانگان فیزیولوژیکی (مثل سردردها)، نشانگان روان‌شناختی (مثل افسردگی و اضطراب) و مشکلات تحصیلی اشاره کرد. مشاوره‌های روانی برای اعضای خانواده و کودکان می‌تواند در کنار مشاوره‌های معنوی به سلامت عاطفی کودکان کمک کند و آنان را آرام‌تر سازد. از جمله راهکارهایی که لازم است تا برای کنار آمدن با رخداد مرگ یکی از اعضای خانواده به کودکان آموزش داده شود، در برگیرنده قطعی بودن و اجتناب‌ناپذیری مرگ، برگشت‌ناپذیری آن، تقویت باور مذهبی و فرهنگی کودک، رفع موانع عزاداری کودک، دادن اطلاعات کافی درباره مرگ و تقویت دلبستگی به خدا و جایگزینی خدا به جای فرد از دست رفته است که در نوشته پیش‌رو به آن اشاره شده است