چیستی، چرایی و چگونگی تربیت اجتماعی بزرگسالان در خانواده

«تربیت اجتماعی بزرگسال» یک مسیله هنجاری‌فرایندی است که از خلال آن بزرگسال نقش‌های جدید اجتماعی را «بازدرونی‌سازی» نموده و نقش‌ها و موقعیت‌های ناسازگار را در جهت تعالی و رسیدن به کمال مطلوب سازگار می‌سازد. ناقص بودن تربیت پیشین، کمال‌طلبی دایمی افراد، تاثیر گرایش‌های درونی بر رفتارها و کنش‌های اجتماعی و جدید بودن و ناسازگاری نقش‌های اجتماعی مسایلی‌اند که ضرورت و چرایی تربیت اجتماعی بزرگسال را توجیه می‌کنند. در منابع دینی، روش‌هایی چند برای تربیت اجتماعی بزرگسال در محیط خانواده در نظر گرفته شده است که عبرت‌دهی (یادآوری تاریخ و جریان‌های گذشته و بیان نقاط ضعف و قوت آن)، انذار (ترساندن از بلایا، حساب و کتاب قیامت و مجازات‌های رسمی و غیر رسمی اجتماعی) و وصیت (فراخواندن اعضای خانواده به پایبندی به ارزش‌های اجتماعی، آداب همزیستی و تعاون و همکاری) از جمله آنها است که در نوشتار پیش رو تبیین گردیده است.