بررسی تطبیقی مبانی تربیت اخلاقی از منظر غزالی ومهدی نراقی

اخلاق و تربیت اخلاقی همواره موردتوجه اندیشمندان و علمای مختلف درسراسر جهان بوده است. ازاین‌رو، پژوهش حاضر باهدف استخراج آرای تربیت و تبیین وجوهاشتراک و افتراق دو متفکر بزرگ اسلامی ابو حامد غزالی و مهدی نراقی درزمینهٔ مبانیتربیت اخلاقی به‌منظور بهره‌گیری در دینی‌سازی تعلیم و تربیت است. تحقیق این پژوهش تحلیل تطبیقی وبه‌صورت اسنادی است. جمله یافته‌های تحقیق این است که هر دوعالمدینی بر اساس آموزه‌های دینی در پی عرضه نظام دینیتربیت هستند و دیدگاه‌های آنان در زمینه‌های مختلفازجمله مسائل مربوط به تعلیم و تربیت کاملاً برآموزه‌های دینیمبتنی است. وجوه اشتراکخاصی در مبانی تربیت اخلاقی از منظر غزالی و نراقی وجود دارد که؛ مرکب بودن انسان؛پاک بودن سرشت انسان؛ تدریج؛ تغییرپذیری اخلاق؛ تاثیر شرایط از مهم‌ترین و اساسی‌ترینمبانی تربیت اخلاقی از منظر هردو دانشمند است. در مبانی و پیش‌فرض‌هایتربیت اخلاقی بین این دو اندیشمند تفاوت مبنایی شاخصی وجود دارد. اشعری مسلک بودنغزالی منجر به ارائه تفکر و بینش متفاوت در مباحث تربیت اخلاقی وی گردیده است. عدمتمسک به روایات اهل:و رویکرد جبری داشتن در امور از این جمله است. در مبانی تربیت اخلاقی غزالی، روح تصوف حاکم استو گاهی جنبه عقلی و فلسفی دارد اما نراقی در مبنای تربیت اخلاقی جنبه عرفان و عملیاخلاق را رعایت نموده است.

A Comparative Study of the Principles of Ethical Education from the Perspective of Ghazali and Mehdi Naraghi

Ethics and moral education have always been the focus of scholars and the thinkers around the world. Therefore, the present study aims to extract the views of education and explain the ways of sharing and differentiating the two great Islamic thinkers Abu Hamed Ghazali and Mehdi Naraqi in the field of ethical education in order to use it in religious education. This research is a comparative and documentary analysis. The findings of the study suggest that both religious scholars based on religious teachings and their familiarity on various fields, including education issues, are based entirely on religious teachings. There are certain commonalities in the principles of moral education from the perspective of alGhazali and Naraqi, such as the complexity of human beings, the purity of human nature, the gradual change of ethics, the influence of conditions on the most important and fundamental principles of moral education from the perspective of both scientists. There is an indicative difference in the fundamentals and presuppositions of moral education between these two thinkers. Ash’ari’s professionalism in alGhazali has led him to present different thinking and insights in his ethical upbringing. This is not to resort to the traditions of the Prophet (PBUH) and to have an algebraic approach to affairs. At the foundations of alGhazali’s moral education, the spirit of Sufism is dominant and sometimes rational and philosophical, but at the basis of moral upbringing, the spirit of mysticism is practiced in the mystical and practical aspect of ethics.