مطالعه کیفی شیوه ها واثرات فریبکاری رسانه درخانواده

این پژوهش با هدف بررسی کیفی شیوه‌ها و آثار فریبکاری رسانه در خانواده انجام شد. روش تحقیق کتابخانه‌ای و اسنادی و ابزار گردآوری اطلاعات، یادداشت‌برداری بود. برای گردآوری اطلاعات، کتب نظری دربارۀ رسانه و مطالعات انتقادی، مقالات علمی پژوهشی و علمی تخصصی و ترجمۀ متون تخصصی بررسی و واکاوی شد. یافته‌ها در سه بخش فریبکاری رسانه در نحوۀ پوشش خبری و انتقال آن به مخاطبان، اثرگذاری بر سبک زندگی اعضای خانواده و راهکارهای برون‌رفت خانواده از مسئلۀ فریبکاری رسانه دسته‌بندی و ارائه شد. شیوه‌های پوشش‌دادن اخبار و نحوۀ انتقال آن به مخاطبان، تاثیر عمده‌‌ای بر فریب مخاطبان دارد؛ به‌گونه‌ای که فنون خبری موثر بر فریب شامل: سابقه‌نویسی، ارائۀ نمایشی اطلاعات سری، نشت هدایت‌شونده، ماساژ پیام، حذف، کلی‌بافی، زمان‌بندی ارائۀ پیام، قطره‌چکانی، ایجاد موج خبری، تبخیر، ارائۀ دروغ بزرگ، نشان‌دادن سانسور به‌طور غیرمستقیم، دست‌چین‌کردن پیام، ساختن دشمن فرضی، مبالغه، اثر تلقیح و استفاده از تصاویر خشونت‌آمیز دربارۀ زنان و کودکان و... است. در مبحث فریبکاری رسانه و اثرگذاری آن بر سبک زندگی خانواده، نتایج نشان داد که رسانه‌ها با شکل‌دادن به آگاهی کاذب مخاطبان، گسترش و نمایش تضاد طبقاتی، ایجاد حس ازخودبیگانگی، قهرمان‌سازی، دستکاری مفاهیم جنسیتی، خدمت به صاحبان سیاست و اقتصاد و ایجاد تغییرات فرهنگی موجب تغییر در سبک زندگی فردی و خانوادگی مخاطبان می‌شوند. همچنین، رسانه‌ها گاهی قواعد اخلاقی خانواده را تهدید می‌کنند.