نقش مادر در شکل گیری وجدان اخلاقی

فلاسفۀ اخلاق همواره به موضوع وجدان اخلاقی و چگونگی شکل‏گیری آن توجه داشته‌اند. آن‌ها در پی پاسخ به این پرسش هستند که آیا وجدان یک نیروی اخلاقی مستقل است یا هر آنچه به‌وسیلۀ آن ادراک می‌گردد همان احکام عقل عملی است؟ روان‏شناسان نیز دربارۀ اینکه چگونه قواعد و دستورهای بیرونی، برای فرد، درونی می‏شوند، بسیار سخن گفته‌اند. با فرض پذیرش حقیقتی با عنوان «وجدان اخلاقی»، پژوهش حاضر نقش مادر را با رویکرد دینی و با بهره از یافته‌های روان‌شناسی اخلاق بررسی کرده و به این نتیجه رسیده است که بهترین راه برای پیدایش صفات پایدار منش در کودک، پرورش وجدان اخلاقی است. در این مقاله، وجدان اخلاقی یعنی توانایی تشخیص خیر و شر که محرکی برای عمل به نیکی‌ها و قوانین است. شکل‌گیری وجدان اخلاقی، براساس بنیان‌های دینی و فطرت اخلاقی انسان، حاصل تاثیر رشد شناختی و تحول انگیزش و عوامل برانگیزانندۀ تکرار رفتار مطلوب است تا هنگامی‌که آن رفتار ملکه و معیار درونی گردد. این مقاله بر آن است نقش مادر را در موضوع شکل‌گیری وجدان اخلاقی تبیین کند و با ارائۀ راهکارهایی در سه حیطۀ شناختی، عاطفی و رفتاری (براساس اعطای بینش، تعمیق باورها و اصلاح رفتار)، الگوی جدید برای شکل‌گیری وجدان اخلاقی ارائه دهد.