تحلیل مفهوم «دعوت ماذون» در تبلیغ آموزه‌های دینی، براساس دو ویژگی حق و صدق

خداوند در آیۀ 46 سورۀ احزاب، یکی از پنج هدف رسالت پیامبر اکرم(ص)را «دعوت به خداوند به اِذن وی» می‌شمرد. مفسّران در بیان معنای «اِذن» در این آیه سخنان گونا‌گونی گفته‌اند. بسیاری (مانند طبری) اِذن را به‌معنای «فرمان» دانسته‌اند. برخی (مانند زمخشری) آن را «آسان نمودن» معنا کرده‌اند و دیگران اِذن را «بعثت» دانسته‌اند. با توجه به دیگر آیات قرآن کریم و اوصاف پیامبر اکرم(ص)در نهج‌البلاغه، معلوم می‌شود که دعوت پیامبر اکرم (ص)به‌سوی خداوند، از دو صفت «حق» و «صدق» برخوردار بوده است. با تحلیل این دو ویژگی آشکار می‌شود که دعوت ماذون آن است که در هر چهار رکن خویش حق باشد، برپایۀ دلیل شکل بگیرد (صدق اثباتی)، با واقع مطابقت داشته باشد (صدق فعلی) و داعی نیز بدان باور و التزام داشته باشد (صدق فاعلی). پس هر دعوتی که هر سه گونه صدق را داشته باشد، از سوی خداوند «دعوت ماذون» است. بنابراین، قید اِذن در دعوت به خدا، موجب احتراز از آسیب‌های تبلیغ دینی همچون بدعت‌، به‌کاربردن ابزارهای نامناسب، سخن‌گفتن بی‌دلیل، دروغ‌پردازی و دعوت دیگران و واگذاردن خویشتن می‌شود.