میزان توسل به دعا در بیماران همودیالیزی استان گلستان

اهداف: اعتقادات مذهبی عامل مهمی در حمایت روحی بیماران است. برای احساس راحتی بیشتر و کسب توان دوباره بهمنظور حرکت به سوی تطابقبیشتر با بیماری، باید به قدرت خدا تکیه نمود. اعمال مذهبی، دعا و نیایش نهتنها بر حالات عاطفی بلکه بر کیفیات بدنی فرد تاثیر میگذارد و گاهی درچند لحظه یا چند روز بیماری جسمی را بهبود میبخشد. این مطالعه با هدف بررسی میزان توسل به خدا در بیماران همودیالیزی صورت گرفت.روشها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی تکگروهی و تکمرحلهای، ۲۴۵ بیمار دیالیزی مراجعهکننده به مرکز همودیالیز استان گلستان به روشو آمار توصیفی و spss مبتنی بر هدف انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه تناوب دعای مراویگلیا جمعآوری شد. دادهها با کمک نرمافزار 16آزمون فریدمن مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.٩٥ ، تجربه قبلی دعا /٢±٦/ ٩٨ % نمونهها به میزان زیاد از دعا استفاده میکردند. نمره تناوب دعا ٦ / ١٧٣ بود. ٤ /٩±٩/ یافتهها: میزان توسل به دعا ٨۴۴ % بهطور مداوم از خدا به خاطر نعمتهایش تشکر مینمودند و ۴۲ % نیز بهطور مداوم / ٣١ بود. در ب عد تناوب دعا، ۵ /٨±٣/ ٤٦ و نگرش دعا ١ /٩±٤/٦از خداوند یاری میطلبیدند. در ب عد تجربه قبلی دعا، ۸۸ % در گذشته معتقد بودند که خدا گاهی بیماران را شفا میدهد. در بعد نگرش، ۴۰ % موافق بودند.(p<۰/ که خداوند مراقب آنهاست. بین ابعاد دعا ارتباط معنیداری مشاهده شد ( ۰۱نتیجهگیری: میزان توسل به دعا در بیماران همودیالیزی در سطح بالایی قرار دارد.