میزان بقا و پیامدهای ناشی از احیای قلبی- ریوی

اهداف: بازگرداندن اعمال حیاتی قلب و ریه و تلاش برای برقراری گردش خون و تنفس از مهمترین اقدامات احیاگران حرفهای حیات در مراکز درمانیاست. هدف این مطالعه، بررسی میزان بقاء و پیامدهای ناشی از احیای قلبی- ریوی در بیمارستانهای آموزشی شهر تهران بود.روشها: این پژوهش مقطعی طولی، طی ۵ ماه در سه بیمارستان منتخب آموزشی و دانشگاهی شهر تهران روی ۲۵۰ بیمار تحت عملیات احیای قلبی-ریوی انجام شد. ابزار گردآوری دادهها در این مطالعه فرم استاندارد ثبت موارد احیاء در بیمارستان (اوتستئین)، شامل متغیرهای متعددی همچون سن،جنسیت، شیفت کاری، محل وقوع ایست قلبی، علت وقوع ایست قلبی، ریتم اولیه قلبی بیمار، پیامدهای کوتاهمدت و بلندمدت احیاء و غیره بود. ازو آزمونهای آماری توصیفی و استنباطی (مجذور کای و رگرسیون لجستیک) برای تجزیه و تحلیل دادهها استفاده شد. spss نر مافزار آماری 14۶۴ % موارد عملیات احیای قلبی- ریوی ناموفق بود و / ۵۷ سال بود. ۴ /۱۷±۲۱/ ۵۹ % نمونههای مطالعه مرد و میانگین سنی کل نمونهها ۱۰ / یافتهها: ۶۷% نمونههای مورد مطالعه بقای طولانیمدت پس از عملیات احیاء / ۲۸ % موارد احیاء بهطور کوتاهمدت موفق بود. تنها ۲ / منجر به مرگ بیماران شد. ۴داشتند و از بیمارستان مرخص شدند.نتیجهگیری: توجه بیشتر به زنجیره بقاء و علل موفقیت و عدم موفقیت احیای قلبی- ریوی و پرداختن به عوامل پیشبینیکننده موفقیت احیای قلبی -ریوی ضروری بهنظر میرسد.