بررسی گونه های مختلف قارچ های میکوریزی بر افزایش کارایی گیاه درمانی خاک های آلوده به فلزات سنگین با استفاده از دو گیاه ذرت و آفتابگردان

یکی از روش‌های پاک‌سازی خاک های آلوده به عناصر سنگین روش گیاه‌پالایی یعنی کشت گیاهان بیش انباشتگر در این نوع خاک ها می باشد که بسیاری از آن ها میزبان‌های خوبی برای قارچ‌های میکوریز آربسکولار می باشند. به منظور بررسی کارایی همزیستی میکوریزی در افزایش جذب عناصر معدنی مورد نیاز گیاه و همچنین جذب عناصر سنگین، آزمایشی گلخانه‌ای با کشت دو گیاه بیش انباشتگر ذرت و آفتابگردان در خاک حاوی غلظت‌های بالایی از عناصر آلاینده کروم، نیکل و کادمیوم به انجام رسید که در آن از تیمارهای مختلف قارچی، حاوی قارچ‌های glomusmosseae ، g intraradices ، g etunicatumوg sp و همچنین یک تیمار شاهد بدون قارچ در 5 تکرار استفاده گردید. نتایج حاصله نشان داد که در کشت هردو گیاه ذرت و آفتابگردان، استفاده از قارچ‌های میکوریزی از طریق افزایش درصد کلنیزاسیون ریشه، رشد اندام هوایی گیاه را افزایش داده‌اند و در نتیجه جذب عناصر معدنی کم مصرف و پر مصرف در اندام هوایی هر دو گیاه به صورت معنی‌دار افزایش یافته است. تیمار قارچی (t4) حاوی دو گونه قارچ glomus mosseae و g intraradices در همزیستی با گیاه ذرت بالاترین کارایی را برای افزایش جذب سه عنصر آلاینده کادمیوم، نیکل و کروم داشت به‌گونه‌ای که جذب این سه عنصر در اندام هوایی گیاه ذرت را به ترتیب به میزان 57/1، 79/3 و 18/4 میکروگرم در هر گلدان افزایش داد؛ و در همزیستی با گیاه آفتابگردان همین تیمار قارچی توانست جذب دو عنصر کادمیوم و نیکل در اندام هوایی گیاه آفتابگردان را به ترتیب به میزان 21/0 و 23/0 میکروگرم در گلدان افزایش دهد. در نهایت چنانچه از این دو گیاه برای پاک‌سازی خاک‌های آلوده استفاده گردد، تلقیح با دو گونه mosseae g و g intraradices قابل توصیه می‌باشد.