تاثیر مدیریت آبیاری ناقص ریشه با کاربرد آب تلفیقی دریا بر بهره‌وری آب و عملکرد گیاه آفتابگردان

استفاده منابع آب شور همگام با کاهش سطح آب مصرفی در طول فصل رشد گیاه نقش مهمی در سازگاری با کم‌آبی خواهد داشت. در این شرایط، اعمال مدیریت صحیح مصرف آب با هدف حفظ محصول در برابر تنش‌های اسمزی و کم‌آبی می‌تواند امنیت غذایی را به همراه آورد. به همین دلیل در این پژوهش، تاثیر مدیریت آبیاری ناقص ریشه با آب تلفیقی دریا بر خصوصیات کمی گیاه آفتابگردان و بهره‌وری آب در مزرعه بررسی می‌شود. تیمارهای آزمایش به‌صورت فاکتوریل و در قالب طرح پایه بلوک شامل آبیاری کامل با کاربرد آب شیرین (fi)، آبیاری کامل با کاربرد آب شور (si)، آبیاری کامل با کاربرد تناوبی آب شور و شیرین (fsi)، آبیاری ناقص ریشه در سطح 75 درصد با آب شیرین (prd1)، آبیاری ناقص ریشه در سطح 75 درصد با آب شور (prd2) و آبیاری ناقص ریشه در سطح 75 درصد با کاربرد تناوبی آب شور و شیرین (prd3) بود. نتایج نشان داد که تیمارهای prd1، prd3 و fsi اختلاف معنی‌داری با تیمار شاهد (fi) ازلحاظ عملکرد، شاخص برداشت و بهره‌وری آب نداشتند. بالاترین میزان عملکرد در تیمار شاهد با 4706 کیلوگرم در هکتار و حداکثر شاخص برداشت و بهره‌وری آب به ترتیب با مقادیر 33/85 درصد و 12/1 کیلوگرم بر مترمکعب در هکتار در تیمار prd1 مشاهده شد. تیمارهای si و prd2 به ترتیب با مقادیر 3983 و 3636 کیلوگرم در هکتار، کمترین سطح عملکرد را به خود اختصاص دادند. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که با اعمال یک مدیریت بهینه در تیمار prd3، علاوه بر 25 درصد کاهش در کل آب مصرفی در طول دورۀ اعمال تیمار، می‌توان بخشی از نیاز باقیماندۀ گیاه در این دوره را نیز از منابع آب شور تامین نموده و صرفه‌جویی بیش‌تری در مصرف آب شیرین در کشت آفتابگردان داشت.