بررسی ﺗﺄثیرات تغییر اقلیم بر طول فصل رشد در چشم‌انداز 2020 تا2050 در چند نمونه اقلیمی ایران

از دیدگاه هواشناسی کشاورزی، فصل رشد عبارت است از دوره‌ای که گیاه قادر به رشد باشد. این دوره عموماً به فاصله بین آخرین یخبندان بهاره و اولین یخبندان پاییزه، که دما از آستانه‌ای معین بالاتر است (صفر یا 5 درجه سانتی‌گراد)، اطلاق می‌شود. در آینده یکی از روش‌های مطالعه اقلیم استفاده از خروجی مدل‌های گردش عمومی جوّ است. اما این مدل‌ها به‌دلیل قدرت تفکیک زمانی و مکانی پایین گویای تغییر اقلیم منطقه‌ای نیستند. در این تحقیق از مدلی آماری برای ریزمقیاس‌نمایی نتایج مدل‌های گردش عمومی جوّ، تحت دو سناریوی انتشار a2 و b1، در چند نمونه اقلیمی استفاده شد. نتایج این تحقیق برای چشم‌انداز 2020 تا 2050 بر مبنای سناریوی a2 نشان می‌دهد برای آستانه دمایی صفر درجه سانتی‌گراد طول فصل رشد در مقایسه با اقلیم گذشته در ایستگاه‌های مشهد، تهران، اصفهان، رشت، و زاهدان افزایش و در ایستگاه‌های تبریز، کرمان، و گرگان کاهش خواهد یافت. تحت سناریوی b1، مشخص شد متغیر مذکور در ایستگاه‌های مشهد و تهران و رشت روندی افزایشی و در ایستگاه‌های کرمان و گرگان روندی کاهشی در مقایسه با اقلیم گذشته دارد. برای آستانه دمایی 5 درجه سانتی‌گراد طول فصل رشد بر مبنای سناریوهای a2 و b1 برای همه ایستگاه‌ها، به جز شیراز، افزایش خواهد یافت. برای 5 روز متوالی با آستانه دمایی کمتر از 5 درجه سانتی‌گراد، تحت سناریوهای a2 وb1، در ایستگاه‌های تهران، مشهد، اصفهان، تبریز، کرمان، و کرمانشاه افزایش خواهد یافت. به‌طور کلی، طول فصل رشد برای هر سه آستانه دمایی تحت هر دو سناریوی انتشار در ایستگاه‌های مشهد و تهران و رشت افزایش خواهد یافت و در ایستگاه اصفهان فقط با آستانه دمایی صفر درجه مبتنی بر سناریوی b1 تغییری مشاهده نشد و برای بقیه حالات در این ایستگاه روندی افزایشی مشاهده شد.