کاربرد مدل‏سازی معکوس در برآورد ضرایب نفوذپذیری و زبری در آبیاری جویچه‏ای معمولی و یک‌درمیان

هدف این پژوهش برآورد ضرایب نفوذپذیری و زبری در آبیاری جویچه‏ای با استفاده از مدل‏سازی معکوس، به عنوان روشی غیر مستقیم، است. بدین منظور، از مدل شبیه‌سازی آبیاری سطحی در مدل‏سازی معکوس استفاده شد. از الگوریتم ژنتیک و هفت تابع هدف، که شامل کمینه‌کردن اختلاف مقادیر اندازه‏گیری و شبیه‏سازی‌شده‏ زمان پیش‌رَوی و زمان پس‌رَوی و حجم کل رواناب و ترکیبی از آن‌ها بود، برای تعیین مقادیر بهینه ضرایب نفوذپذیری و زبری استفاده شد. نتایج نشان داد تابع هدفی که توانست اختلاف مقادیر شبیه‏سازی و اندازه‏گیری‌شده‏ همه پارامترها را به صورت هم‌زمان کمینه کند ضرایب نفوذپذیری و زبری را با دقت بالایی تخمین زد. درصد خطای نسبی در برآورد زمان پیش‌رَوی، زمان پس‌رَوی، و دبی رواناب در روش مدل‌سازی معکوس به‌ترتیب در محدوده 3/1ـ 5/1، 4/3ـ 1/4، و 4/0ـ 5/12 و در روش الیوت و واکر به‌ترتیب در محدوده 7/18ـ 6/26، 4/3‌ـ ‌7/3، و 5/12‌ـ 0/13 برای دو روش آبیاری جویچه‌ای معمولی و یک‌درمیان به‌دست آمد.