بررسی برخی از صفات محرک رشد جدایه‌های بومی باکتری Pseudomonas fluorescens متحمل به خشکی و تاثیر آن بر شاخص های رشد و عملکرد گندم

به منظور جداسازی باکتری هایpseudomonas fluorescens متحمل به خشکی، ابتدا میزان تحمل 55 جدایه بومی p. fluorescens به خشکی مورد ارزیابی قرار گرفت. میزان تحمل جدایه های باکتری به سطوح مختلف خشکی با کشت جدایه‌ها در محیط nb حاوی غلظت های 0 ،587/298، 40/438 و 838/548 گرم بر لیتر ماده پلی اتیلن گلیکول6000 تعیین گردید. تعداد 39 جدایه برتر که نسبت به سایر جدایه‌ها در سطوح بالای پلی اتیلن گلیکول دارای توان رشد (تحمل به خشکی) بالاتری بودند، از نظر تولید آنزیم acc- دآمیناز و هورمونiaa نیز مورد بررسی قرار گرفتند. در مرحله بعد تعداد شش سویه متحمل به خشکی که از نظر تولید acc- دآمیناز و iaa برتر بودند انتخاب و تاثیر آنها بر شاخص های رشد و عملکرد گندم درون گلخانه و در شرایط تنش خشکی در آزمایشی بصورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار مطالعه شد. نتایج مطالعات آزمایشگاهی نشان داد که 64/25 و 07/23 درصد از جدایه‌های مقاوم به خشکی به ترتیب دارای توان بالایی برای تولید آنزیم acc- دآمیناز و هورمون ایندول استیک اسید (iaa) بودند. نتایج گلخانه‌ای نیز نشان داد که تلقیح سویه های برتر از لحاظ تولید -accدآمیناز و iaa منجر به افزایش معنی دار شاخص‌های رشد و عملکرد گندم در شرایط بدون تنش و نیز شرایط تنشی نسبت به تیمار شاهد شد.