تاثیر نانوذرات دی‎اکسیدتیتانیوم در کاهش اثر آرسنیک بر تنفس و شاخص‎های اکوفیزیولوژیک در خاکی با سطوح مختلف آرسنیک

به‎موجب توسعه روز افزون نانوفناوری، استفاده از آن در همه زمینه‎ها به‎ویژه در زمینه آلودگی‎های زیست‎محیطی به‎عنوان جاذب افزایش یافته است. بدین منظور آزمایشی به‎صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو فاکتور، فاکتور آرسنیک در چهار سطح (صفر، 25، 50 و mg/kg 100) و فاکتور نانوذره tio2 در سه سطح (صفر، 0.25 و 0.5 درصد وزنی نانوذره) و با سه تکرار در آزمایشگاه و در اتاقی تاریک با ˚c25 و در مدت 8 ماه و با استفاده از ظروف تنفس l 1.3 به اجرا درآمد. نتایج درصد تنفس تجمعی نشان داد که بیش‎ترین مطابقت تنفس تیمار شاهد با تیمار mg/kg 50 آرسنیک به‎همراه 0.5 درصد وزنی نانوذره به‎دست آمد. بیش‎ترین و کم‎ترین میزان تنفس به‎ترتیب در ماه‎های اول و هشتم انکوباسیون از تیمارهای شاهد و mg/kg 25 آرسنیک با اختلاف 33.78 درصد حاصل شد. با افزایش سطوح نانوذره میزان تنفس نیز افزایش یافت به‎طوری که بیش‎ترین میزان تنفس در ماه اول و از تیمار 0.5 درصد وزنی نانوذره به‎دست آمد. بیش‎ترین و کم‎ترین کربن زیست‎توده میکروبی و هم‎چنین کسر میکروبی به‎ترتیب از تیمارهای mg/kg 100 آرسنیک به‎همراه 0.25 درصد وزنی نانوذره و mg/kg 50 آرسنیک به‎همراه 0.5 درصد وزنی نانوذره حاصل شد و برعکس، بیش‎ترین و کم‎ترین کسر متابولیکی به‎ترتیب از تیمارهای mg/kg 50 آرسنیک به‎همراه 0.5 درصد وزنی نانوذره و mg/kg 100 آرسنیک به‎همراه 0.25 درصد وزنی نانوذره به‎دست آمد. تحلیل خوشه‎ای متغیرها نشان داد که متغیرهای کربن زیست‎توده میکروبی و کسر میکروبی در خوشه اول قرار گرفتند و در خوشه‎های دوم، سوم و چهارم نیز به‎ترتیب متغیرهای تنفس پایه، کسر متابولیکی و تنفس تجمعی قرار گرفتند. مطابق با نتایج این پژوهش، کاربرد 0.5 درصد وزنی نانوذره توانست اثرات سمی آرسنیک را کاهش داده و تنفس پایه، درصد تجمعی تنفس و تنفس ماهیانه را بهبود بخشد.

The Effect of Titanium Dioxide Nanoparticles on the Reduction of Arsenic Effect on Respiration and Soil Ecophysiological Indices in a Soil with Different Levels of Arsenic

Due to the increasing development of nanotechnology, its use has increased in all fields, especially in the field of environmental pollution as an absorbent. For this purpose, a factorial experiment was conducted in a completely randomized design with two factors; arsenic factor at four levels (0, 25, 50 and, 100 mg/kg) and TiO2 factor at three levels (0, 0.25 and, 0.5% by weight) and three replications in the laboratory and in a dark room at 25˚C for 8 months using the 1.3 L respiratory jars. Cumulative respiration percentile results showed that the highest respiration control treatment matched with 50 mg/kg arsenic plus 0.5% TiO2 (w/w). The highest and the lowest respiration rates were obtained in the first and eighth months of incubation, respectively, with control and 25 mg/kg arsenic with a difference of 33.78%. As the nanoparticle levels increased, the respiration rate increased, so that the highest respiration rate was obtained in the first month of 0.5% TiO2 treatment. The highest and the lowest MBC, as well as qmic, was obtained in 100 mg/kg arsenic treatments plus 0.25% TiO2 (w/w) and 50 mg/kg arsenic plus 0.5% TiO2 (w/w), respectively. Conversely, the highest and the lowest qCO2 were obtained from 50 mg/kg arsenic plus 0.5% TiO2 (w/w) and 100 mg/kg arsenic with 0.5% TiO2 (w/w), respectively. Cluster analysis of the variables showed that the MBC and qmic variables were the first cluster and the second, third, and fourth clusters were the BR, qCO2, and cumulative respiration, respectively. According to the results of this study, the application of 0.5% TiO2 (w/w) can reduce the toxic effects of arsenic and improved BR, cumulative respiration rate, and monthly respiration.