ارزیابی اثر مقادیر مختلف اصلاح کننده های طبیعی و مصنوعی خاک بر عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه گندم

به‌منظور ارزیابی اثر مقادیر مختلف مواد اصلاح کننده طبیعی و مصنوعی خاک بر عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه گندم، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی مرکز آموزش عالی کاشمر اجرا شد. در این پژوهش تیمار های آزمایشی شامل چهار مقدار هیدروژل a200؛ صفر (s0)، 1 (s1)، 2 (s2) و 3 (s3) گرم در کیلوگرم خاک، چهار مقدار ورمی کمپوست؛ صفر (v0)، 2 (v1)، 3 (v2) و 4 (v3) گرم در کیلوگرم خاک و سه میزان آبیاری؛ 40 (w1)، 20 (w2) و صفر (w3) درصد نقصان رطوبتی بودند. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و به صورت گلدانی در تعداد 144 عدد گلدان اجرا شد. نتایج نشان داد که بیش ترین میزان زیست توده و عملکرد دانه در تیمار s3v3w3 به ترتیب به میزان 81.7 و 35 گرم در گلدان و کم ترین میزان زیست‌توده و عملکرد دانه نیز در تیمار s0v0w1 به ترتیب به میزان 35 و 10.2 گرم در گلدان به دست آمد. کاربرد هیدروژل a200 و ورمی کمپوست به ترتیب باعث افزایش 31.88 و 18.5 درصدی عملکرد بیولوژیک و 23.5 و 20.25 درصدی عملکرد دانه گندم شده است. تحت شرایط این آزمایش، اثر متقابل هیدروژل a200 و ورمی کمپوست بر عملکرد دانه معنی دار نشد. اثر هیدروژل a200 و ورمی کمپوست بر روی عملکرد دانه معنی‌دار شد به طوری که بیش ترین مقدار عملکرد دانه مربوط به تیمار 2 گرم در کیلوگرم خاک هیدروژل a200 و 3 گرم در کیلوگرم خاک ورمی کمپوست و بیش ترین مقدار عملکرد بیولوژیک مربوط به تیمار 3 گرم در کیلوگرم خاک هیدروژل a200 و 4 گرم در کیلوگرم خاک ورمی کمپوست بدست آمد. کاربرد جداگانه هیدروژل a200 و ورمی کمپوست برای رسیدن به حداکثر میزان عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه قابل توصیه است.