مقایسه تاثیر تغذیه برگی سولفات روی و آمینوکلات روی-لیزین بر شاخص‌های رشد پیاز بهبهان

به منظور ارزیابی تاثیر تغذیه برگی روی از منابع سولفات روی و آمینوکلات لیزینروی بر شاخص های رشد و عملکرد پیاز بهبهان آزمایشی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بهبهان در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تیمار و سه تکرار اجرا شد. تیمارهای کودی شامل تغذیه برگی سولفات روی، آمینوکلات لیزینروی، آمینواسید لیزین و شاهد (بدون روی و آمینواسید) بود. محلول پاشی در دو مرحله: ابتدای مرحله رشد سریع و ابتدای شروع تشکیل سوخ انجام شد. نتایج آنالیز رشد مشخص نمود که مرحله رشد کند تا 125 روز بعد از جوانه زنی ادامه داشت و سپس مرحله رشد سریع برگ آغاز شد. بیشترین شاخص سطح برگ (4.19)، سرعت رشد سوخ (30.49 گرم در مترمربع در روز) و سرعت رشد محصول (39.66 گرم در مترمربع در روز)، عملکرد کل (63.07 تن در هکتار) و عملکرد قابل فروش سوخ (60.54 تن در هکتار) به آمینوکلات لیزینروی اختصاص داشت. مقایسه الگوی تجمع ماده خشک در بین تیمارهای مختلف نشان داد محلول پاشی آمینوکلات لیزینروی باعث افزایش معنی دار وزن خشک گیاه (62 درصد در مقایسه با شاهد) شد و این روند تا انتهای فصل رشد نیز ادامه داشت. همبستگی مثبت و معنی داری (در سطح 1 درصد) بین سرعت رشد نسبی و سرعت آسمیلاسیون خالص مشاهده شد.