بررسی آزمایشگاهی افت فشار موضعی شیرهای‌خودکار در سامانه‌های آبیاری بارانی کلاسیک ثابت با آبپاش متحرک

یکی از عوامل پایین بودن فشار آبپاش در سامانه های آبیاری بارانی، مربوط به تخمین نادرست افت فشار موضعی در شیرهای خودکار می باشد. به‌منظور بررسی افت فشار موضعی و ضریب افت فشار شیرهای خودکار، یک مطالعه آزمایشگاهی در سال 1393 و مطابق با استانداردهای بین المللی  iso 9644و  iso 4059انجام شد. برای این منظور 75 عدد شیرخودکار، متعلق به 15 کارخانه و از جنس چدن، پلیمر و آلومینیوم، در سه اندازه 1، 1.5و 2 اینچ انتخاب و مورد آزمایش قرار گرفتند. برای هر نمونه شیرخودکار، افت فشار موضعی در پنج دبی شامل دبی حداکثر و حداقل و سه دبی میانی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که اختلاف قابل‌توجه در میزان افت فشار شیرهای خودکار مشابه وجود دارد و این اختلاف عمدتاً ناشی از کیفیت ساخت می باشد. متوسط افت فشار موضعی شیرهای خودکار 1 اینچ، در دبی های آزمایش حداقل و حداکثر به ترتیب 0.46 و 10.23 متر؛ 1.5 اینچ به ترتیب 0.6 و 4.31 متر و 2 اینچ به ترتیب 0.21 و 1.76 متر به دست آمد. میزان افت فشار در دبی های پایین به مقادیر افت فشار موجود در کاتالوگ نزدیک بود؛ اما در دبی های بالا، افت فشار اندازه گیری شده بیشتر از مقادیر پیشنهادی در کاتالوگ بود. ضریب افت فشار موضعی 73 شیرخودکار اندازه گیری شده در دامنه 7.26 تا 9.79 به دست آمد. درحالی که بر اساس استانداردها و ضوابط آبیاری تحت‌فشار، ضریب افت فشار شیرخودکار باید در دامنه 2 تا 2.2 باشد. نتایج این مطالعه نشان داد که افت فشار موضعی شیرهای خودکار قابل ملاحظه بوده و می تواند یکی از عوامل مهم پایین بودن فشار در سامانه های آبیاری بارانی باشد.