ارزیابی و تحلیل عدم قطعیت معادلات مختلف برآورد زمان تمرکز (حوضه مورد مطالعه: حوضه‌های آبریز امامه و کسیلیان)

وابستگی معادلات زمان تمرکز به پارامترهای مختلف آنها را در معرض عدم قطعیت‌های ناشی از تغییرات شدت بارش، مقیاس نقشه توپوگرافی و کاربری اراضی، توان تفکیک مدل‌های رقومی ارتفاعی و همچنین آستانه شکل‌گیری آبراهه‌ها قرار می‌دهد. در پژوهش حاضر به ارزیابی و تحلیل عدم قطعیت 20 معادله پرکاربرد و متداول در زمینه محاسبه زمان تمرکز در دو حوضه آبریز کسیلیان و امامه پرداخته شده است. نتایج بدست آمده نشان می‌دهد که معادلات bransbywilliams و morgali-linsley با دارا بودن خطای نسبی کمتر از 10 درصد، بیشترین تطابق را با زمان تمرکز مشاهداتی در دو حوضه مذکور، دارا می‌باشند. همچنین تحلیل عدم قطعیت معادلات مختلف برآورد زمان تمرکز به روش مرتبه اول تغییرات حاکی از آن است که معادلات mccuen، asce و eagleson دارای بیشترین عدم قطعیت (بیش از 50 درصد) و معادلات faa و johnstone دارای کم‌ترین عدم قطعیت (کمتر از 10 درصد) می‌باشند. در روش‌های مبتنی بر پارامترهای ژئومورفولوژیکی نیز سهم عدم قطعیت ناشی از آستانه شکل‌گیری آبراهه‌ها بر عملکرد معادلات زمان تمرکز تقریباً 3 تا 4 برابر مقیاس نقشه و توان تفکیک مدل‌های رقومی ارتفاعی می‌باشد. لذا توصیه می‌گردد به هنگام استفاده از چنین معادلاتی به‌ویژه در حوضه‌های فاقد آمار به مبحث آستانه شکل‌گیری آبراهه‌ها توجه ویژه‌ای بعمل آید.