بررسی تاثیر اسپلینت ضد پرونیشن استاتیک بر عملکرد اندام فوقانی سمت غالب کودکان فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک 12- 8 ساله

زمینه و هدف: کودکان فلج مغزی از مراجعین اصلی به مراکز کاردرمانی هستند و دست به عنوان ابزاری مهم در عملکرد روزمره زندگی به حساب می­آید. در اکثر کودکان فلج مغزی عملکرد دست دچار اختلال می­شود. ارتزها و اسپلینت­ها به منظور بهبود پوزیشن، دامنه حرکتی، کیفیت حرکت و عملکرد دست مورد استفاده قرار می­گیرند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر اسپلینت ضد پرونیشن استاتیک برعملکرد اندام فوقانی، دامنه حرکتی، شدت اسپاستی­سیتی مفاصل آرنج، ساعد و مچ دست و قدرت پینچ (pinch) و گریپ ( (grip سمت غالب کودکان فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک 12- 8 ساله می­باشد. روش بررسی: روش مطالعه در این پژوهش از نوع مداخله­ای در دو گروه مورد و شاهد می­باشد. 30 بیمار فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک 8 تا 12 ساله که معیار ورود را داشتند، به طور تصادفی در یکی از دو گروه مورد یا شاهد قرار گرفتند. بیماران گروه مورد از یک اسپلینت ضد پرونیشن استاتیک به مدت 2 ماه، 8 ساعت در روز استفاده کردند. دراین مطالعه از آزمون جبسون - تیلور برای ارزیابی عملکرد اندام فوقانی، گونیامتر برای ارزیابی دامنه­ی حرکتی آرنج، ساعد و مچ دست، مقیاس آشورث اصلاح شده برای ارزیابی شدت اسپاستی­سیتی آرنج، ساعد و مچ دست و دستگاه دینامومتر دیجیتالی :mie medical research lth برای ارزیابی قدرت گریپ و پینچ استفاده شد. یافته­ها: در گروه مورد نتایج ارزیابی­ها نشان داد که عملکرد اندام فوقانی (026/0 p≤ )، دامنه حرکتی سوپینیشن ساعد (007/0 p≤ )، اکستنشن مچ دست ) 005/0 p≤ )، شدت اسپاستی­سیتی عضلات پروناتور ساعد (001/0 p≤ ) و عضلات فلکسور مچ دست (009/0 p≤ )، قدرت گریپ (001/0 p≤ ) و پینچ (001/0 p≤ ) بهبود معناداری یافتند اما تاثیر معناداری بر دامنه حرکتی اکستنشن آرنج (075/0 p≤ )، شدت اسپاستی سیتی عضلات فلکسور آرنج (164/0 p≤ ) دیده نشد. در گروه مورد نسبت به شاهد اختلاف­های عملکرد اندام فوقانی (001/0 p≤ )، دامنه حرکتی سوپینیشن ساعد (034/0 p≤ )، اکستنشن مچ دست ) 042/0 p≤ )، شدت اسپاستی­سیتی عضلات پروناتور ساعد (009/0 p≤ ) و قدرت گریپ (001/0 p≤ ) و پینچ (001/0 p≤ ) بهبود معناداری را نشان دادند اما تاثیر معناداری بر دامنه حرکتی اکستنشن آرنج (140/0 p≤ )، شدت اسپاستی­سیتی عضلات فلکسور آرنج (638/0 p≤ ) و مچ دست ( 105/0 p≤ ) دیده نشد. نتیجه­گیری: تحقیق حاضر نشان می­دهد که استفاده از اسپلینت ضد پرونیشن استاتیک به مدت 2 ماه، 8 ساعت در روز می­تواند روش موثری جهت بهبود عملکرد اندام فوقانی، دامنه­ی حرکتی سوپینیشن ساعد، اکستنشن مچ دست و شدت اسپاستی­سیتی عضلات پروناتور ساعد و فلکسور مچ و قدرت گریپ و پینچ کودکان فلج­مغزی دایپلژی اسپاستیک باشد. کلید واژه­ها: فلج­مغزی، اسپلینت ضد پرونیشن استاتیک، عملکرد اندام فوقانی، اسپاستی­سیتی، قدرت