تکرارپذیری ‌آزمون ‌های پوردو پگبورد و‌ تمایز دو نقطه در دانش ‌آموزان با اختلال نوشتن رشدی

زمینه و هدف: اختلال نوشتن رشدی یکی از انواع ناتوانی­های یادگیری در دانش­آموزان است. بررسی مهارت حسی و حرکتی دست در این افراد با استفاده از آزمون­هایی که مناسب، عملکردی و نشان­دهنده توانایی واقعی فرد در حرکات ظریف و پیچیده دست باشد، از پیش­نیازهای طرح برنامه درمانی است. از دسته آزمون­های مورد استفاده جهت بررسی مهارت حرکتی و حسی دست، به ترتیب آزمون­های پوردوپگبورد و تمایز دونقطه می­باشد. از این رو هدف این مطالعه، بررسی تکرارپذیری این ­آزمون­ها در دانش­آموزان با اختلال نوشتن رشدی می­باشد. روش‌ بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، مهارت­های حسی و حرکتی دست در23 دانش­آموز  11 8 ساله با اختلال نوشتن رشدی در شهر تبریز از طریق آزمون­های پوردوپگبورد و تمایز دو نقطه (به دو صورت استاتیک و دینامیک) ارزیابی شد. جهت بررسی تکرارپذیری بین­جلسه­ای آزمون­ها توسط دو آزمونگر و درون­جلسه­ای  با فاصله 1 هفته از ضریب همبستگی درون­گروهی، برای مقایسه مهارت­ها در دختر و پسر، راست دست و چپ دست از آزمون تی مستقل و برای بررسی ارتباط بین مهارت حرکتی با حسی از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته­ ها: ضریب همبستگی درون­گروهی برای آزمون­های پوردوپگبورد و تمایز دو نقطه استاتیک و دینامیک در حالت بین جلسه­ای از 94/0 تا 77/0 و برای حالت درون جلسه­ای از 69/0 تا 92/0 متغیر بود. مهارت حرکتی با مهارت حسی ارتباط معنادار نداشت. نتیجه­ گیری: به علت تکرارپذیری بالا می­توان از این آزمون­ها جهت سنجش مهارت­های حسی و حرکتی و طرح ریزی برنامه درمانی دانش­آموزان با اختلال نوشتن رشدی بهره برد. عدم وجود ارتباط بین مهارت حرکتی و حسی در این بیماران، می­تواند مرتبط با نوع پاتولوژی اختلال نوشتن باشد که مطالعات بیشتری را می­طلبد.