مقایسه تغییرات زمانبندی عضلات ثبات دهنده لگن و مدت زمان انجام تست SLR در دو گروه افراد سالم و بیماران مبتلا به درد مفصل ساکروایلیاک طی آزمون SLR فعال

زمینه و هدف: انجام تست slr فعال در بیماران با  دیسفانکشن  مفصل ساکروایلیاک با لرزش و سنگینی و حس درد در مفصل همراه است . در تشخیص دیسفانکشن ساکروایلیاک این تست به عنوان یک تست معتبر تشخیصی، کیفیت انتقال نیرو بین تنه و پا را بررسی می­کند. با توجه به نقش عضلات در ثبات این مفصل و با توجه به اینکه این بیماران به راحتی قادر به انجام تست slr فعال نیستند، هنوز مطالعه­ای مبنی بر مقایسه تغییرات زمانبندی عضلات در حین انجام این تست و مقایسه مدت زمان بالا آوردن پا بین افراد مبتلا به درد مفصل ساکروایلیاک و افراد سالم نشده است. روش بررسی: در این مطالعه 11 زن مبتلا به درد ساکروایلیاک و 15 زن سالم که از نظر سن، قد و وزن مطابقت داشتند، در وضعیت طاق باز طی تست slr فعال بررسی شدند. ثبت الکترومیوگرافی سطحی از عضلات رکتوس ابدومینوس، ابلیک اکسترنوس، ابلیک اینترنوس، اداکتور لونگوس ، بایسپس فموریس، گلوتئوس ماگزیموس و ارکتور اسپاین در حین تست  slr فعال انجام شد. زمانبندی فعالیت عضلات و طول مدت زمان بالا آوردن پا در نرم افزار data log بررسی گردید. یافته ­ها: از نظر آماری تفاوت قابل ملاحظه ای در مدت زمان بالا اوردن پا بین دو گروه مشاهده نشد و زمان شروع فعالیت اداکتور لونگوس در بیماران با تاخیر همراه بود) 006/0(p=. نتیجه گیری: تاخیر در شروع فعالیت اداکتور لونگوس نشان دهنده تغییر در استراتژی ثبات ناحیه لومبوپلویک است که ممکن است باعث اختلال انتقال نیرو از لگن شود.