تخصیص یارانه بیمه با هدف ارتقای بهرهوری در غلات

در تحقیق حاضر، یک الگوی تخصیص یارانه بر اساس مفاهیم پایهای بهینهسازی در اقتصاد تدوین شده‌است. کاربرد این الگو با بهکارگیری آن در تخصیص یارانه حق بیمه به غلات (ذرت، جو دیم، گندم دیم، جو آبی و گندم آبی) ارزیابی شده‌است. در این الگوی فرض‌شده، سیاست‌گذار به نمایندگی از جامعه به‌‌دنبال حداکثرسازی مطلوبیت اجتماعی است که سطح مطلوبیت با افزایش پوشش بیمهای این محصولات در زمینهایی که بهرهوری بالاتری دارند افزایش مییابد. در الگوی تدوینشده، علاوه بر محدودیت بودجه برای پرداخت یارانه اطلاعات مربوط به تمایلات کشاورزان به پرداخت حق بیمه، که در تابع تقاضای ایشان منعکس است، به‌‌عنوان یک عامل تعیینکننده مورد توجه است که در مقابل سیاست‌گذار برای دستیابی به اهدافش قرار دارد. نتایج نشان میدهد که تخصیص بهینه یارانهها تحت تاثیر عواملی از جمله عملکرد محصولات، حق بیمه اکچواری، کشش قیمتی تقاضای بیمه و نیز سطح بیمه فعلی است؛ به علاوه، تخصیص بهینه یارانهها به بازتوزیع بودجه در مناطق مختلف تولیدکننده غلات منجر میشود و توزیع متعادلتر این اعتبارات را در پی دارد. در آخر، نتایج مشخص کرد که تخصیص یارانه‌ها با هدف افزایش بهرهوری موجب افزایش کارایی تخصیص بودجه به میزان متوسط 17 درصد میشود.