بررسی فرهنگ یادگیری سازمانی در سازمان حفاظت محیط زیست: کاربرد مدل سازمان یادگیرنده

در محیط کسب‌و‌کار رقابتی امروزی، سازمان‌های یادگیرنده مزیت رقابتی مهمی به حساب می‌آیند. گذشت زمان همراه با تغییر و تحولات آن باعث شده‌است که در سازمان‌های مختلف توجه به امر یادگیری در فرایند بهبود کیفیت مهم‌تر از گذشته جلوه‌گر شود. این تغییر و تحولات سازمان‌های مختلف از جمله سازمان حفاظت محیط زیست را متاثر کرده‌است. با توجه به نقش نظارتی سازمان حفاظت محیط زیست و ضرورت ارتباط و تعامل این سازمان با سایر نهادهای مرتبط، ضروری است که سازمان حفاظت محیط زیست یک سازمان یادگیرنده باشد. تحقیق حاضر در همین راستا و به منظور بررسی فرهنگ سازمانی این سازمان با توجه به مدل هفت مولفه‌ای واتکینز و مارسیک انجام شده‌است. تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی است و به روش پیمایشی انجام گرفته است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه کارکنان سازمان حفاظت محیط زیست بود (723n= ) که از میان آن‌ها تعداد 119 نفر با استفاده از جدول بارتلت به روش نمونه‌گیری تلفیقی چند‌مرحله‌ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند (119n=). جمع‌آوری داده‌ها از طریق پرسشنامه استاندارد ابعاد سازمان یادگیرنده واتکینز و مارسیک انجام شد. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که سازمان حفاظت محیط زیست، سازمانی یادگیرنده نیست و یادگیری انفرادی جنبه غالب یادگیری در این سازمان است. مقایسه سطوح مختلف یادگیری (فردی، گروهی و سازمانی) در بین زنان و مردان و همچنین بین کارکنان دارای رشته‌های مرتبط و غیرمرتبط با محیط زیست حاکی از آن است که بین این گروه‌ها تنها در سطح یادگیری فردی تفاوت معنی‌داری وجود دارد. بر اساس بخش دیگری از نتایج تحقیق بین دیدگاه‌های مدیران و غیر مدیران در خصوص وضعیت یادگیری سازمانی در سطوح مختلف تفاوت معنی‌داری وجود ندارد.