بررسی رفاه ذهنی جوانان روستایی و تاثیر آن بر ماندگاری در روستا

جوانان روستایی نقش عمده ای در توسعه روستایی و کشاورزی دارند و اگر در منطقه روستایی خود باقی بمانند می‌توانند به کاهش فقر در آن منطقه کمک کنند. اما آشفتگی‌هایی در زمینه مهاجرت جوانان روستایی ایجاد شده که باعث هرج ‌و مرج در اصلی‌ترین نیروی کار مناطق روستایی شده ‌است. یکی از عوامل موثر بر ماندگاری جوانان در روستا دستیابی آنها به رفاه اجتماعی است، در اکثر مطالعات تنها به بعد عینی رفاه پرداخته شده، و بعد ذهنی رفاه مورد غفلت قرار گرفته است. در حالی که تفسیر ذهنی جوانان از محیط و کیفیت زندگی در روستا است که بر تصمیم‌گیری آنان بر ماندگاری در روستا تاثیر گذار است. لذا، هدف از انجام این پژوهش ارزیابی رفاه ذهنی جوانان روستایی و تاثیر آن بر ماندگاری در روستا است. جامعه آماری مورد مطالعه شامل 1058 نفر از جوانان روستایی شهرستان خرم آباد بود که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان، حجم نمونه 281 نفر تعیین شد و برای دستیابی به افراد مورد مطالعه، از روش نمونه ‌گیری خوشه ‌ای چند مرحله ‌ای استفاده شد. جهت سنجش ابعاد رفاه ذهنی از پرسشنامه ساختار یافته  fen et al (2013) استفاده شد. نتایج نشان داد، میزان رفاه ذهنی اکثریت جوانان روستایی پایین بود و دختران دارای میانگین کمتری در ابعاد عزت نفس، هوش احساسی و هوش اجتماعی بودند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد متغیرهای درآمد، وضعیت اشتغال، دسترسی به خدمات بهداشتی، وضعیت سلامتی، دسترسی به امکانات تفریحی، تحصیلات، همبستگی اجتماعی و فاصله از شهر بر رفاه ذهنی جوانان روستایی موثرند. همچنین نتایج نشان داد که رابطه مثبت و معناداری بین رفاه ذهنی جوانان روستایی و تمایل به ماندگاری در روستا وجود دارد.

Assessing of mental wellbeing of rural youth and its impact on survival in rural areas

Rural youth are important sources of rural and agriculture development, and if they remain in their rural area, they can help reduce poverty in that area. One of the factors affecting the youth’s survival in the village is the achievement of social wellbeing. In most studies, only the objective dimension of wellbeing has been addressed and the mental dimension of wellbeing has been neglected, while the subjective interpretation of youth from the environment and quality of life in the village which affects their decision on remaining in the village. Therefore, the aim of this research is to evaluate the mental wellbeing of rural youth and its effect on remain in rural. The statistical population of the study consisted of rural youths in Khoramabad Township (N= 1058). Research samples were selected using multistage cluster sampling method with using the Krejcie & Morgan table (n= 281). The results showed that the level of mental wellbeing of the majority of the rural youth was low and girls had a lower mean in terms of selfesteem, emotional intelligence and social intelligence. In addition, the results of regression analysis showed that income, employment status, access to health services, health status, access to recreational facilities, educational level, social Solidarity and distance from the cityare variables that affect the mental wellbeing of rural youth. Also, the results showed that there is a positive relationship between the wellbeing of the rural youth and their willingness to remain in the village.