پیش‌بینی ابعاد خودکارآمدی تدریس آموزشگران کشاورزی، بر مبنای راهبردهای تدریس

خودکارآمدی باورهای یک شخص در مورد توانایی‌هایش برای سازماندهی و اجرای اعمال لازم برای دستیابی به نتایج مورد نظر می باشد. از این رو، تحقیق حاضر با هدف پیش بینی ابعاد خودکارآمدی تدریس آموزشگران کشاورزی بر مبنای راهبردهای تدریس انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و داده‌ها به روش پیمایشی گردآوری شد. از نظر امکان و میزان کنترل متغیرها هم از نوع پژوهش علی مقایسه ای محسوب می شود. هدف پژوهش پیش بینی سطح ابعاد خودکارآمدی تدریس آموزشگران کشاورزی بر مبنای راهبردهای تدریس در کلاس بود. به این منظور، جامعه آماری متشکل از 210 نفر از آموزشگران مراکز آموزش عالی علمی کاربردی کشاورزی استان تهران و البرز بود که با استفاده از فرمول تصحیح جامعه معین، از 130 نفر از ایشان به روش نمونه‏گیری طبقه ای تصادفی نظر خواهی صورت گرفت. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه ای استاندارد بود که وضعیت روایی آن به سه صورت صوری، سازه و تشخیصی تایید شد و وضعیت پایایی آن با محاسبه آلفای کرونباخ و ضریب پایایی ترکیبی صورت گرفت. روش غالب آماری مدل سازی معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزیی بود. نتایج نشان داد بین راهبردهای تدریس و شش بعد خودکارآمدی تدریس (انگیزش بخشی به فراگیران، تطابق با تغییرات، تعامل با والدین فراگیران، حفظ شان آموزشگری، خودکارآمدی در آموزش، سازگار نمودن آموزش با نیازهای فردی) رابطه معنی داری وجود داشت. از این رو، هر چه راهبردهای تدریسی که آموزشگر در کلاس درس استفاده می کند مناسب تر باشد، خودکارآمدی آموزشگر افزایش می باید و این افزایش خودکارآمدی باعث تمایل آموزشگران، اشتیاق، تعهد، انگیزه و اختصاص زمان بیش‌تر برای یادگیری دانشجویان می‌شود. این امر در نهایت، موجب پیشرفت تحصیلی دانشجویان می گردد. از این رو، برگزاری دوره های آموزشی برای آموزشگران، که به ارتقا مهارت تدریس آن‏ها منجر می‏شود؛ راهکار مناسبی برای ارتقا خودکارآمدی آن‏هاست.

Predicting SelfEfficacy Dimensions of Teaching Agricultural Trainers, Based on Teaching Strategies

Selfefficacy is a person’s beliefs about his or her ability for organizing and executing necessary actions to achieve the intended results. This study was an applied research and data collected through a survey method. The study was a causalcomparative research. This study aimed to anticipate level of teaching selfefficacy of agricultural trainers based on teaching strategies in the classroom. Statistical population was consisted 210 agriculture trainers of applied scientific centers of agricultural higher education in Tehran and Alborz Provinces. 130 trainers were randomly selected according to finite correction population formula. Research instrument was a standard questionnaire which its face, construct and discriminant validity was confirmed. Ordinal Theta and composite reliability coefficients were satisfied. Statistical dominant structural equation modeling method employing partial least squares (PLS) method was applied. The results showed that between the teaching strategies and six dimensions of teaching selfefficacy (motivation of the students, adapting to changes, interaction with parents, learners, dignity trainers, selfefficacy in education, adapting teaching to individual needs) were significant relationship. In this regard, the more appropriate the teaching strategies the teacher uses in the classroom, the better the selfefficacy of the trainer. This increase in selfefficacy leads to the greater willingness, enthusiasm, commitment, motivation, and dedication of more time for students to learn, which, finally improve the students’ academic achievement. Hence, holding training courses for educators, which will improve their teaching skills, would be a good way to enhance their selfefficacy.