تحلیل رابطه بین کیفیت خدمات آموزشی و مهارت‌های یادگیری خودراهبر در میان دانشجویان کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس

امروزه آمادگی برای خودراهبری در یادگیری در برنامه‌های دوره‌های تحصیلات تکمیلی نظام آموزش عالی به منظور بهبود مهارت‌های یادگیری مادام‌العمر دانشجویان مورد تاکید قرار گرفته است. هدف کلی این مطالعه تحلیل رابطه بین ابعاد کیفیت خدمات آموزشی و مهارتهای یادگیری خودراهبر در بین دانشجویان کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس بود. روش تحقیق توصیفی – همبستگی و به صورت پیمایش انجام شده است. جامعه آماری تحقیق دانشجویان رشته‌های کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس در سال تحصیلی 1390-1391بودند (414=n ). حجم نمونه با استفاده جدول کرجسی و مورگان 201 نفر تعیین (201=n) و نمونه‌ها با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای تناسبی انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه بود که روایی ظاهری و محتویی آن توسط تعدادی از متخصصین ترویج و آموزش کشاورزی مورد تایید قرار گرفت. مقدار آلفای کرونباخ برای تعیین پایایی ابزار تحقیق برای دو بخش کیفیت خدمات آموزشی و مهارت‌های یادگیری خودراهبر به ترتیب 0.80و 0.78 محاسبه شد. نتایج به دست آمده نشان داد که از نظر وضعیت مهارت‌های یادگیری خودراهبر در بین دانشجویان، بُعد مهارت‌های ارتباطی بالاترین اولویت و بُعد فعالیت‌های یادگیری پایین‌ترین اولویت را به خود اختصاص دادند. از نظر کیفیت خدمات آموزشی، ابعاد همدلی و شرایط فیزیکی به ترتیب بالاترین و پایین‌ترین اولویت را دارا بودند. نتایج آزمون همبستگی نشان داد که بین متغیرهای پاسخگویی، قابلیت اطمینان و همدلی با متغیر یادگیری خودراهبر همبستگی مثبت و معنی‌داری وجود داشت. نتیجه تحلیل رگرسیون خطی نیز نشان داد که متغیرهای پاسخگویی، قابلیت اطمینان و همدلی قادر به تبیین 56 درصد از تغییرات یادگیری خودراهبر دانشجویان می‌باشند.