تدوین مدل راهبردی tows در توسعه گردشگری کشاورزی و روستایی استان مازندران

هدف اصلی این پژوهش، تدوین مدل راهبردی tows در توسعه گردشگری روستایی (گردشگری کشاورزی، بوم‌گردشگری) استان مازندران با بررسی موردی در دو شهرستان سوادکوه و سوادکوه شمالی است. پژوهش از نوع توصیفیتحلیلی است که با بررسی مطالعات تحلیلی و مرور ادبیاتی از منابع مختلف و نتایج تحلیلی با نظر متخصصان و پژوهشگران حیطۀ گردشگری کشاورزی و روستایی به اولویت‌بندی هریک از عوامل داخلی(قوت‌ها و ضعف‌ها) و بیرونی(فرصت‌ها و تهدیدها) و تدوین راهبرد tows پرداخته است. جامعه آماری پژوهش، گروهی از متخصصان و کارشناسان دارای تجربه و تخصص علمی و مدیریتی در زمینه گردشگری روستایی  و توسعه و عمران روستایی‌اند که به طور هدفمند و در دسترس20 نفر انتخاب شدند. پرسش‌نامه بر اساس تکنیک ahp و مقیاس نه سطحی ساعتی میان آنها توزیع شد. در نهایت 16 پرسش‌نامه تکمیل، جمع‌آوری و مورد تحلیل قرار گرفت. برای پردازش اطلاعات از تکنیکswot ahp  با استفاده از نرم‌افزارsuper decisions نسخه 6/2 وexcel  بهره گرفته شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که در ارزیابی معیارها، نقاط قوت، فرصت‌ها، ضعف‌ها و تهدیدها، اولویت‌های اول تا چهارم را به خود اختصاص دادند. در تدوین راهبرد‌ها با بهره‌گیری از مدل tows  با توجه به غیرقابل‌کنترل بودن عوامل بیرونی سعی شده است بیشتر بر عوامل قابل کنترل درونی تاکید شود. مهم‌ترین راهبرد‌های مدل tows، به‌ترتیب اولویت شامل راهبرد‌های حداکثر حداکثر(so)، حداقل حداکثر(wo)، حداکثرحداقل(st) و حداقل حداقل (wt)برای توسعه گردشگری روستایی تبیین گردیده است.