دیدگاه همدلانه دانشجویان پزشکی بر اساس مقیاس همدلی جفرسون

زمینه و هدف: همدلی نقش مهمی در تعامل پزشک و بیمار ایفا می‌کند. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی دیدگاه همدلی دانشجویان پزشکی شاغل به تحصیل در دانشگاه‌های علوم پزشکی شهر تهران در سال 1394 بوده است.مواد و روش‌ها: در این پژوهش توصیفی ـ مقطعی، 373 نفر از دانشجویان پزشکی شاغل به تحصیل در دانشگاه‌های علوم پزشکی شهر تهران به روش نمونه‌گیری تصادفی سهمیه‌ای انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات، از پرسشنامه همدلی جفرسون، نسخه ویژه دانشجویان استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های توصیفی و استنباطی از طریق نرم‌افزار کامپیوتری spss ویرایش 16 تجزیه و تحلیل گردید.ملاحظات اخلاقی: رضایت شفاهی شرکت‌کنندگان برای شرکت در پژوهش کسب و درباره بی‌نامی پرسشنامه‌ها و محرمانگی اطلاعات به آنان اطمینان خاطر داده شد.یافته‌ها: با توجه به دامنه امتیاز پرسشنامه همدلی (140-20)، میانگین نمرات همدلی دانشجویان پزشکی 7/08±82/94 و بالاترین میزان مربوط به بعد اتخاذ دیدگاه همدلانه 2/80±26/81 بود. بین مشخصات جمعیت‌شناختی شامل سن، جنسیت، مقطع تحصیلی، وضعیت تاهل و تخصص مورد علاقه با همدلی رابطه معناداری وجود داشت (p<0.001). میزان همدلی دانشجویان در مقطع علوم پایه بیش از دوره بالینی بود. همچنین میزان همدلی در دانشجویان زن بیشتر بود (p<0.01)، اما با دانشگاه محل تحصیل ارتباط معناداری نداشت.نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد میزان همدلی دانشجویان پزشکی با بیماران، در طول سنوات تحصیلی متفاوت است. به گونه‌ای که میزان همدلی در دانشجویان پزشکی با افزایش سن و مقطع تحصیلی کاهش می‌یابد. با توجه به اهمیت همدلی به عنوان یک فضیلت اخلاقی، برنامه‌ریزی برای تقویت همدلی با بیماران و گنجانیدن این مفهوم در کوریکولوم درسی دانشجویان پزشکی، در راستای ارتقای سلامت روانی و معنوی بیماران توصیه می‌گردد.