دیسترس اخلاقی در پرستاران و ارتباط آن با فرسودگی شغلی

دیسترس اخلاقی یکی از موضوعات شایع مطرح‌شده در زمینه اخلاق پزشکی است و به حالتی اطلاق می‌گردد که فرد در آن علی‌رغم داشتن آگاهی و توانایی برای عملکرد اخلاقی، تحت شرایط موجود از انجام عمل صحیح اخلاقی ناتوان است. اهمیت این پدیده تا آنجایی است که در صورت وقوع می‌تواند تاثیرات متفاوتی را بر عملکرد پرستاران و همچنین کیفیت مراقبت ارایه‌شده توسط آن‌ها داشته باشد. یکی از تاثیرات مهم دیسترس اخلاقی بر زندگی کاری پرستاران، فرسودگی بوده که خود می‌تواند عواقبی همانند خستگی از محیط کار و عدم رضایت شغلی را به دنبال داشته باشد. لذا در این راستا مطالعه مورد نظر با هدف تعیین ارتباط بین دیسترس اخلاقی پرستاران با فرسودگی شغلی آن‌ها در پرستاران بیمارستان‌های آموزشی شهر کرمان انجام شد. روش انتخاب نمونه سهمیه‌ای بوده که با توجه به حجم نمونه مورد محاسبه و تعداد پرستاران در بیمارستان‌های مورد بررسی انتخاب شده و اطلاعات مورد نظر توسط پرسشنامه دیسترس اخلاقی کورلی و فرسودگی شغلی ماسلاچ جمع‌آوری گردید. نتایج داده‌ها نشان‌دهنده وجود ارتباط مثبت و معنی‌داری (05/0p < ) بین شدت (4/0r=) و تکرار (8/0r=) دیسترس اخلاقی و فرسودگی شغلی در واحد های مورد پژوهش بود. میانگین شدت دیسترس اخلاقی در واحدهای مورد پژوهش (54/3m=) و میانگین تکرار آن (11/3m=) بوده و همچنین میانگین فرسودگی شغلی در پرستاران در این مطالعه (5/4m=) گزارش شد. با توجه به این نتایج، لزوم ارایه راهکارهایی در جهت پیشگیری و کنترل هرچه بیشتر دیسترس اخلاقی در پرستاران و در نتیجه جلوگیری از عواقب متعدد آن احساس می‌شود.