لزوم حفظ کرامت زیستی جنین آزمایشگاهی در پرتو اسناد اخلاق زیستی

یکی از موضوعات مهمی که در دهه‌های اخیر در ژنتیک پزشکی ظهور یافته و علاوه بر پیشرفت‌های چشمگیر و ایجاد فرصت‌های تازه مباحثات متعدد حقوقی و چالش‌های اخلاقی زیادی را بدنبال داشته، تولد نوزادانی است که در خارج از رحم و به وسیله لقاح مصنوعی در محیط آزمایشگاهی شکل می‌گیرند و پا به عرصه هستی می‌گذارند که اصطلاحاً جنین آزمایشگاهی نامیده می‌شوند. نطفه این نوزادان در خارج از رحم مادر بارور می‌شود و مراحل اولیه رشد و تکامل خود را در محیط آزمایشگاهی طی می‌کنند. بحث در خصوص این که اساساً جنین انسان، چه حاصل از لقاح طبیعی و در رحم مادر باشد و چه حاصل از لقاح مصنوعی و در محیط آزمایشگاه، آیا همانند یک انسان کامل که متولد شده از کرامت انسانی و حق حیات برخوردار است یا خیر مورد مناقشه در میان اندیشمندان اخلاق، پزشکان، حقوق دانان و فلاسفه می‌باشد. این موضوع به ویژه درخصوص جنین آزمایشگاهی توجه بسیاری از تیوریسین‌های اخلاق زیستی را به خود جلب کرده است. باید اذعان داشت که امروزه با توجه به بحران‌های نهفته در پیشرفت‌های ژنتیکی در سطح بین‌المللی و جهانی، اسناد، کنوانسیون‌ها و میثاق‌هایی با موضوع حفظ رویکردهای اخلاق زیستی تنظیم گردیده است که زیربنا و شالوده اصلی همه آن‌ها حفظ و حمایت از کرامت ذاتی انسان و حق زیستن او می‌باشد. در این مقاله سعی شده که با استفاده از آموزه‌های دینی و اخلاقی و نظام نامه‌های منطقه‌ای و بین‌المللی، به موضوع کرامت زیستی جنین آزمایشگاهی پرداخته و به نتیجه‌ای قابل اتکا دست یافته شود.