ژن درمانی، ملاحظات اخلاقی، چالش‌ها و راهکارها

ژن درمانی عرصه‌ای جدید از دانش بشری است که در آن با استفاده از قابلیت‌های دانش مهندسی ژنتیک می‌توان تدبیر درمانی مناسبی برای شماری از بیماری‌های سرطانی و قلبی عروقی ارایه کرد. این روش درمانی بسیار جوان بوده و بیش از دو دهه از بکارگیری آن نمی‌گذرد. ژن درمانی در عین موثر بودن و تحولات چشمگیری که داشته است، در ارتباطی متقابل و پیچیده با پزشکی، زیست شناسی، اخلاق، حقوق، فلسفه، مذهب، سیاست و مسایل اجتماعی قرار داشته و هنوز در مراحل آغازین مسیر پویای علمی خود است. مواردی از جمله احتمال بسط عفونت‌های ویروسی، هزینه‌های مالی مترتب بر آن و نیاز به تکرار مراحل ژن درمانی، امکان سویاستفاده از ژن درمانی به عنوان سلاح، امکان سوی استفاده از آن برای بهسازی نژادی و ایجاد پدیده‌ای به نام کودکان سفارشی و سایر ملاحظات اخلاقی پایه و بنیادی که نسبت به ژن درمانی بعنوان یک روش درمانی مطرح است (به شرحی که در مقاله اشاره شده است) همگی مواردی هستند که کنترل دقیق روند ژن درمانی، از نظر اخلاقی و حقوقی و نیز نظارت مستمر و قانونمندکردن آن را الزامی می‌نماید. با توجه به اثرات مفید و متعددی که این روش درمانی جدید داراست و تجربه تلخی که از بهره‌گیری نادرست از این روش‌های نوین در تاریخ پزشکی داشته‌ایم توجه هرچه بیشتر به ملاحظات اخلاقی و حقوق پزشکی موجود در این عرصه، خواهد توانست زمینه‌ای مناسب جهت بهره‌گیری هرچه بیشتر از ژن‌درمانی را فراهم آورده و از بروز لغزش‌ها، خطاها و سویاستفاده‌های احتمالی ممانعت نماید.