اثربخشی معنادرمانی به شیوه گروهی بر تحمل ابهام و نگرانی از تصویر بدنی و باورهای فراشناختی زنان دارای نشانگان افسردگی

زمینه و هدف: اختلال افسردگی از نظر ناتوانی ناشی از بیماری دومین مشکل عمده بهداشتی در سراسر جهان است که بیش از 350 میلیون نفر در جهان را تحت تاثیر قرار داده است که در این بین سهم زنان دو برابر مردان می‌باشد. در این بین معنادرمانی به شیوه گروهی را می‌توان درمان جدید برای زنان افسرده‌ای که دارای تحمل ابهام پایین و نگرانی از تصویر بدنی و باورهای فراشناختی اندکی هستند، به کار برد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی معنادرمانی به شیوه گروهی بر تحمل ابهام و نگرانی از تصویر بدنی و باورهای فراشناختی زنان دارای نشانگان افسردگی انجام شد.روش: این پژوهش یک مطالعه نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل می‌باشد. از بین جامعه آماری مورد نظر، 30 نفر از زنان دارای نشانگان افسردگی شهرستان بروجرد به شیوه تصادفی به دو گروه مداخله (15) و کنترل (15) تقسیم شدند. جلسات معنادرمانی به شیوه گروهی به مدت 10 جلسه جهت گروه مداخله انجام شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تحمل ابهام ودن (sweden) و همکاران، نگرانی از تصویر بدنی لیتلتون (littleton) و همکاران و باورهای فراشناختی ولز (wells) در دو مرحله پیش‌آزمون، پس‌آزمون توسط گروه آزمایش تکمیل گردید. داده‌ها با آزمون تحلیل واریانس در نرم‎افزار spss 26 تجزیه تحلیل شدند.ملاحظات اخلاقی: اهداف پژوهش برای مشارکت‌کنندگان توضیح و به آن‌ها در خصوص حفظ محرمانگی داده‌ها اطمینان داده شد، سپس رضایت آگاهانه افراد نمونه جهت شرکت در طرح دریافت شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد معنادرمانی به شیوه گروهی بر تحمل ابهام (f=14.6، p<0.05) و نگرانی از تصویر بدنی (f=11.7، p<0.05) و باورهای فراشناختی (f=5.6، p<0.05) زنان دارای نشانگان افسردگی به صورت معنی‌داری اثربخش می‌باشد (p-value<0.05).نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه انجام معنادرمانی به شیوه گروهی می‌تواند به زندگی افراد معنا ببخشید و تحمل و باورهای فراشناختی آن‌ها را افزایش و نگرانی از تصویر بدنی را کاهش دهد، لذا برنامه‌ریزی برای افزایش این‌گونه آموزش‌ها برای افراد افسرده امری ضروری است.

the effectiveness of group semantic therapy on tolerating ambiguityand concerns about body image and metacognitive beliefs in thewomen with depression symptoms

background and aim: depressive disorder is the second major health condition in the world. it has affected over350 million people so far and the share of women is twice that of men. group semantic therapy can be used as a newtreatment for the depressed women with low ambiguity tolerance, concerns about body image and few metacognitivebeliefs. the present study was conducted with the aim of determining the effectiveness of group semantic therapy ontolerating ambiguity and concerns about body image and metacognitive beliefs in the women with depressionsymptoms.methods: the present research is a quasi-experimental study with a pretest-posttest control group design. among thetarget statistical population, 30 women with depression symptoms in borujerd were randomly placed into twogroups: intervention (15) and control (15). ten sessions of group semantic therapy were held for the interventiongroup. the research tools consisted of sweden et al’s intolerance of uncertainty scale (ius), littleton et al’s bodyimage concern inventory (bici) and wells' metacognitive beliefs questionnaire. the tools were completed by theintervention group in both pretest and posttest stages. the data were analyzed using variance analysis method inspss 26 software.ethical considerations: the research objectives were explained to the participants and data confidentiality wasensured. then informed consent was obtained from the participants.results: the results showed that group semantic therapy has significant effects on tolerating ambiguity (f=14.6,p<0.05) and concerns about body image (f=11.7, p<0.05) and metacognitive beliefs (f=5.6, p<0.05) in the womenwith depression symptoms (p-value<0.05).conclusion: according to the results of this study, performing group semantic therapy can give meaning toindividuals’ lives, increase their tolerance and metacognitive beliefs and reduce their concerns about body image.therefore, planning to promote such training for the depressed is essential.