راهکارهای حمایتی مادران دارای کودک مبتلا به سرطان جهت سازگاری فرزندشان با بیماری

زمینه و هدف: کودکان مبتلا به سرطان در مقایسه با کودکان سالم، سازگاری روانی کمتری دارند. در عین حال، این کودکان حق دارند از درمان موثرتری برخوردار باشند تا بتوانند زودتر به روند طبیعی زندگی خود بازگردند. از این رو شناسایی و ارائه راهکارهای حمایتی والدین، به خصوص مراقب اصلی (مادر)، در طول بیماری کودک در جهت افزایش سازگاری او از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. تحقیق حاضر در راستای شناسایی و معرفی راهکارهای مورد استفاده مادران این کودکان برای سازگاری و مقابله موثر فرزند بیمارشان، انجام شده است.مواد و روش‌‌ها: این پژوهش از نوع کیفی و با رویکرد پدیدارشناختی و با تاکید بر تجربه زیسته مادران انجام شده است. جهت انجام پژوهش، تعداد 19 مادر دارای فرزند 1 تا 15 سال مبتلا به سرطان و تحت درمان، به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شده و با روش مصاحبه عمیق و نیمه‌ساختاریافته مورد مطالعه قرار گرفتند.ملاحظات اخلاقی: قبل از اجرا، ابتدا در مورد هدف پژوهش و همچنین تضمین محرمانه‌بودن اطلاعات، به مشارکت‌کنندگان توضیح داده شد. با اخذ رضایت‌نامه، ایشان به صورت آگاهانه در تحقیق شرکت کردند.یافته‌ها: راهکارهای حمایتی هنگام آگاهی از بیماری شامل سه دسته «پنهان‌کاری»، «دریافت کمک و حمایت از طرف دیگران» و «مواجهه مستقیم» بودند. این راهکار در طول فرایند درمان نیز در 9 دسته اصلی طبقه‌بندی شدند: «تغییر مصلحتی شرایط خود»، «کمک به تخلیه هیجانی کودک»، «تمسک به معنویت و خداوند»، «افزایش امید و رغبت»، «استفاده از فعالیت‌های مشترک»، «روابط خانوادگی و اجتماعی»، «ابراز محبت بیرونی»، «تفریح خانوادگی» و «تغییرات ارتباطی مادر با کودک بیمار».نتیجه‌گیری: مادران این پژوهش با توجه به شرایط خود و فرزندشان، از راهکارهای مختلفی استفاده کردند، اما به نظر می‌رسد می‌توان با سازمان‌دهی و آموزش صحیح راهکارهای مقابله‌ای به آن‌ها، در جهت مدیریت بهتر شرایط بیماری و بالابردن کیفیت زندگی آن‌ها و فرزندشان اقدام نمود و از این طریق، نیل به درمان موثرتر را تسهیل کرد.