حساسیت اخلاقی و ابعاد آن در پرستاران بخش‌های مراقبت ویژه

زمینه و هدف: حساسیت اخلاقی اولین مولفه برای رعایت اخلاق در پرستاری است، اما به سبب برخی موانع گاهی پرستاران حساسیت لازم را ندارند و نوعی سردرگمی و گاهی بی‌اهمیتی و بی‌توجهی در مواجهه با موضوعات اخلاقی در آن‌ها وجود دارد. از این ‌رو این مطالعه با هدف تعیین میزان حساسیت اخلاقی و ابعاد آن در میان پرستاران شاغل در بخش‌های ویژه در سال 1393 انجام شده است.مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی، 153 پرستار شاغل در بخش‌های ویژه بیمارستان‌های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی شهر تهران، به روش تمام شماری مورد بررسی قرار گرفتند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه اصلاح‌شده حساسیت اخلاقی (mmsq) استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها از طریق آزمون‌های آماری تی مستقل و واریانس یک‌طرفه با استفاده از نرم‌افزار spss 16 انجام پذیرفت.یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد که پرستاران دارای سطح متوسطی (7/8±68/6) از حساسیت اخلاقی بودند. همچنین پرستاران در میان ابعاد حساسیت اخلاقی، در حیطه «اظهار خیرخواهی» بیشترین (17/1) و در حیطه «دانش حرفه‌ای» کم‌ترین (5/18) نمرات را کسب نمودند. از میان متغیرهای جمعیت‌شناختی سن دارای همبستگی مثبت (0/16=r) و معنی‌داری (0/04=p) با حساسیت اخلاقی بود. عواملی همچون جنس، بخش محل کار، وضعیت استخدام، نوبت کاری و سابقه گذراندن دوره‌های اخلاق با برخی ابعاد حساسیت اخلاقی در ارتباط بود.ملاحظات اخلاقی: پس از اخذ تاییدیه کمیته پژوهشی، در ابتدا اهداف مطالعه و عدم آسیب رساندن به پرستاران توضیح داده شد. سپس اطمینان داده شد که تکمیل پرسشنامه به صورت محرمانه و بی‌نام است و پرستاران حق دسترسی به نتایج مطالعه را خواهند داشت.نتیجه‌گیری: ارتقای هرچه بیشتر سطح حساسیت اخلاقی پرستاران از طریق برگزاری دوره‌های آموزشی اخلاق حین تحصیل و ضمن خدمت جهت ارائه مراقبتی کامل و اخلاقی از سوی پرستاران، خصوصاً شاغل در بخش‌های ویژه ضروری به نظر می‌رسد.