ملاحظات اخلاقی در تشخیص ژنتیکی قبل ازجایگزینی جنین ((PGD

Pgd تکنیکی است که در زوج‌های با خطر بالای تولد فرزندان دارای نقص ژنتیکی به کار می‌رود. گسترش pgd به حیطه‌های مختلف طبی منجر به بروز مناقشات اخلاقی شده است. انجام pgd توام با روش‌های کمک باروری است که در آن چندین جنین تولید می‌شود و فقط جنینی که دارای کروموزوم یا ژنتیک نرمال باشد به رحم انتقال داده می‌شود؛ از این‌رو اصل منازعات اخلاقی در مورد شان ومقام جنین‌های انسان است که الزاماً در جریان این روش نابود می‌شوند. دومین نگرانی اخلاقی در مورد pgd این است که با گسترش این تکنیک خطر انتخاب جنین‌ها وجود دارد و افزایش تکرار انتخاب ژنتیکی منجر به پدیده یوژنیک خواهد شد.یکی از موارد جدید استفاده از pgd کمک به زوج برای تولید جنینی سالم با سازگاری بافتی با فرزند بیمار (مبتلا به انمی فانکونی) برای اهدای سلول‌های بنیادی هماتوپویتیک به وی است. مناقشات اخلاقی ایجاد شده در مورد استفاده ابزاری از کودک ایجادشده در جریان pgd و کاهش شان و مقام انسانی جنین است. مورد بحث‌برانگیز دیگر از نظر اخلاقی موجه‌بودن یا نبودن استفاده از یک طفل که قادر به تصمیم‌گیری و رضایت در مورد انتقال خون یا بافت پیوندی نمی‌باشد است. اگر تصمیم زوج در pgd برای تولید جنین صرفاً به منظور اهدای بافت به فرزند بیمار باشد این تصمیم غیراخلاقی است اما در صورتی که این تصمیم به عنوان آخرین تلاش آن‌ها برای نجات فرزند بیمار باشد pgd موجه است. یکی دیگر از موارد استفاده نوین از pgd تعیین جنسیت با هدف ایجاد توازن جنسیتی در خانواده است. موافقان به کارگیری این روش براین عقیده‌اند که انتخاب جنسیت تحکیم‌کننده خود‌مختاری و شان انسانی است و متضمن خطری برای دیگران نیست و با اصول اخلاقی مغایرتی ندارد. مخالفان این روش بر این باورند که توجه به یک جنسیت خاص نشان‌دهنده تبعیض جنسیتی و ناقض کرامت ذاتی انسان است و در صورت رواج، منجر به عدم توازن نسبت جنسی و ترجیح و تبعیض جنسیتی در جامعه خواهد شد.