فلسفه روابط انسانی و اصول اخلاق در علوم پزشکی

انسان براساس فلسفه به شناخت خود، هستی و ارزش‌های پیرامون خود پرداخته، تصمیمات و رفتارهای فردی را براساس آن شکل می‌دهد. فلسفه، اعتقادات و ارزش‌ها، روش ارتباط افراد را با یکدیگر تعیین می‌نماید و مجموعه اعتقادات و ارزش‌هایی است که رفتار فرد را هدایت کرده و شکل می‌دهد. بحث فلسفه و ضرورت آگاهی از ابعاد آن در روابط، رفتارها و تصمیمات اخلاقی ما از آنجا ظهور می‌نماید که در علوم پزشکی، پزشکان و پرستاران به عنوان ارایه دهندگان خدمات بهداشتی ـ درمانی در روابط خود با انسان سروکاردارند. تصمیم صحیح، فعالیت و رفتار مناسب تیم درمانی ـ مراقبتی در برابر مددجویان به عنوان یک انسان حایز اهمیت است. مقاله حاضر یک مقاله مروری است با هدف تاثیر فلسفه بر روابط انسانی (ارایه دهندگان خدمات بهداشتی ـ درمانی و مددجویان) مطابق اصول اخلاقی پله گرینو و توماسمو که براساس مدل بهبود روابط شکل گرفته است. فلسفه اخلاقی پزشکی جایگزین از فلسفه انسان‌گرایی مارتین بابر منشا گرفته شده و توسط تیوری اخلاق پله گرینو و توماسمو مورد توجه قرار گرفته است. در این فلسفه مراقبت و درمان پزشکی یک تعامل دوطرفه بین بیمار و تیم مراقبتی ایجاد می‌نماید که ابعاد جسمی و درونی دو گروه را درگیر می‌نماید. مرکز این فلسفه را ارتباطات و هدف مراقبت بهداشتی را بهبود روابط تشکیل می‌دهد. محقق با بررسی فلسفه ارتباطی مارتین بابر و فلسفه اخلاقی پله گرینو و توماسمو به ارایه مدل در زمینه برقراری ارتباط بین ارایه دهندگان خدمات بهداشتی و مددجویان پرداخته و راهی مطمین جهت برقراری این ارتباط پیشنهاد می‌نماید. امروزه با پیشرفت تکنولوژی توجه و ارتباط متخصصین بالینی به تجهیزات و امکانات پزشکی بیش از توجه آنها به روابط انسانی است. چگونگی برقراری یک ارتباط صحیح و ارتباط تعامل‌گونه با منیت و هستی فرد مناسب‌ترین روش ارتباطی بین پزشک و پرستار با مددجویان می‌باشد و ارتباط سطحی بین این دو در طولانی مدت منجر به فرسودگی شغلی پرسنل و نارضایتی بیمار می‌‌گردد.