بررسی نحوه برقراری ارتباط دانشجویان گروه علوم پزشکی با مددجویان، در بخش لیبر بیمارستان‌های منتخب شهر تهران

مقدمه: ارتباط پزشک با بیمار فقط بر رضایت بیمار از فرایند درمان اثر ندارد بلکه بر یاد آوری اطلاعات، پیروی از دستورات، میزان فشار و سطح گلوکز خون بیماران نیز اثر دارد و ارتباط موثر می‌تواند باعث کاهش شکایت‌های ناشی از اقدامات غلط گردد. روش: در این پژوهش توصیفی عملکرد ارتباطی 39 دانشجوی علوم پزشکی که به روش سرشماری انتخاب شدند، با 200 مددجوی بستری در بخش لیبر 5 بیمارستان منتخب شهر تهران که این افراد به روش نمونه‌گیری در دسترس وارد مطالعه شدند، مورد بررسی قرار گرفت. ابزار مطالعه یک چک لیست مشاهده‌ای پژوهشگر ساخته و دو فرم اطلاعات دموگرافیک دانشجو و مددجو بود. اطلاعات با کمک آمار توصیفی و نرم افزار spss نسخه‌ی 17 مورد بررسی قرار گرفتند.بحث: برقراری ارتباط مناسب می‌تواند نقش مهمی در فرایند ایجاد اطمینان به کادر درمان، سرعت تشخیص و درمان کارآمدتر داشته باشد، این نکته توجه خاص اساتید و برنامه‌ریزان تحصیلی، در راستای توجه بیشتر به آموزش مهارت‌های ارتباطی به دانشجویان گروه علوم پزشکی را بیان می‌نماید.نتیجه‌گیری: نمره عملکرد دانشجویان در حیطه برقراری ارتباط با مددجو 45/24 بود که در این پژوهش بیانگر عملکرد ارتباطی در حد متوسط است.