دستکاری مولکولار طول عمر بشر و چالش‌های اخلاقی آن

مقدمه: با مشاهده اثر سیستم تلومر- تلومراز در افزایش طول عمر سلول‌ها و در مدل‌های آزمایشگاهی این فرضیه مطرح شده است که شاید با استفاده از این سیستم، از پیر شدن سلول‌ها جلوگیری و به تبع آن افزایش طول عمر را محقق کرد اما این موضوع بسیار پیچیده‌ای را به دنبال می‌آورد.مواد و روش‌ها: تغییر در الگوی وقوع پیری و به تبع آن مرگ، تغییر هرم جمعیتی را به دنبال آورده، ضرورت سیستم سازی خاصی را در بودجه‌های بهداشتی، تخصیص امکانات، پرورش نیروی انسانی، ارایه خدمات و مراقبت‌ها و ...ایجاب نموده و بروز پیری در افراد جامعه در صورت عدم وقوع مرگ بدنبال آن، تبعات وسیعی را در پی دارد و کل نظام اجتماعی، اقتصادی و ارزشی حامعه را به صورت وسیع تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. یافته‌ها: وقوع پیری و به دنبال آن وقوع مرگ، نقش تعیین کننده‌ای در زندگی و در تنظیم روابط اجتماعی به معنای اعم آن توزیع منابع قدرت و ثروت اجتماعی ایفا کرده است. بنابراین افزایش غیرمعمول طول عمر، مجموع روابط اجتماعی را به چارچوب‌های جدید و ناشناخته‌ای منتقل می‌نماید.نتیجه‌گیری: اکنون توانایی‌های ویژه‌ای در دانش پزشکی و علوم پیرامونی آن برای افزایش طول عمر وجود دارد اما نگرانی‌های هزار تو و چند لایه‌ای نیز در مورد مسایل مابعد افزایش معنی دار طول عمر مثلاً تبدیل گروه برخوردار از طول عمرهای بیشتر به یک نوع خاص و احیاناً برجسته و مافوق انسان مطرح می‌کند.