حقیقت‌گویی به بیماران سرطانی چالشی اخلاقی برای جامعه

امروزه سرطان یکی از بیماری‌های شایع و در حال افزایش است که حجم زیادی از تلاش‌های نظام‌های مراقبتی را به خود اختصاص می‌دهد. در منطقه مدیترانه شرقی سرطان چهارمین عامل کشنده اصلی می‌باشد (1). در ایران نیز سرطان در مجموع یک مشکل مهم بهداشتی بوده (2) و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی سرطان را سومین عامل مرگ و میر در کشور می‌داند. تحقیقات نشان داده است که در ایران سالیانه بیش از 90000 نفر دچار سرطان می‌شوند که انتظار می‌رود با افزایش امید به زندگی و افزایش درصد سالمندی در جمعیت کشور، موارد بروز سرطان در یک دهه آینده به شدت افزایش یابد، به طوری که طبق تحقیقات تا سال 2030، تعداد سرطانی‌ها با 70‌% افزایش، به 155 هزار نفر خواهد رسید (3). امروزه جنبه‌های اخلاقی در سرطان‌شناسی نسبت به گذشته بیشتر مطرح می‌شوند. یکی از این جنبه‌ها دادن اطلاعات به بیماران در خصوص تشخیص و پیش‌آگهی از بیماری‌شان می‌باشد. رشد فزاینده دانش پزشکی و کشف روش‌های جدید درمان و همچنین ایجاد نگرش‌های جدید اجتماعی و پزشکی در اواخر قرن اخیر که باعث افزایش احساس نیاز به خوداتکایی بیمار در روند درمان شده، موجب افزایش اهمیت جنبه‌های اخلاقی در پزشکی نسبت به گذشته شده است (3).