هوش معنوی و ارتباط آن با سازگاری معنوی در دانشجویان

زمینه و هدف: سازگاری معنوی دانشجویان می‌تواند نقش موثری در تطابق آن‌ها با محیط‌های پراسترس بهداشتی در آینده داشته باشد. در این میان با توجه به چندبعدی‌بودن عوامل موثر بر سازگاری معنوی به بررسی ارتباط هوش معنوی دانشجویان با سازگاری معنوی پرداخته شده است.مواد و روش‌ها: مطالعه همبستگی مقطعی حاضر در سال 1386 بر روی 178 نفر از دانشجویان دانشکده پرستاری بروجن که به روش نمونه‌گیری سرشماری انتخاب شدند، انجام شد. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه سه قسمتی اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه هوش معنوی بدیع و همکاران و پرسشنامه سازگاری معنوی رسولی و همکاران بود. داده‌ها پس از جمع‌آوری توسط نرم‌افزار spss 16 و توسط آزمون‌های آماری توصیفی تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: ضریب همبستگی پیرسون بین متغیرهای هوش معنوی و سازگاری معنوی دانشجویان حاکی از وجود ارتباط مثبت و معنی‌داری بود (0/6=r و 0/05>p). میانگین کل هوش معنوی در دانشجویان (51) 0/3±3/63 و میانگین کل سازگاری معنوی در دانشجویان (51) 0/8±4 گزارش شد. همچنین نتایج نشان داد که هوش معنوی دانشجویان یک عامل پیش‌بینی‌کننده جهت سازگاری معنوی آن‌ها است(0/36=p<0/05 ، 2r)ملاحظات اخلاقی: از کلیه شرکت‌کنندگان جهت شرکت در مطالعه رضایت‌نامه کتبی اخذ و درباره بی‌نام‌بودن پرسشنامه‌ها و محرمانگی اطلاعات آن‌ها اطمینان خاطر داده شد.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج می‌توان با افزایش هوش معنوی دانشجویان در جهت افزایش هر چه بیشتر سازگاری معنوی آن‌ها اقدام نمود. جهت افزایش هرچه بیشتر هوش معنوی دانشجویان نیز بایستی به ابعاد تفکر اعتقادی، توانایی تعامل با مشکلات و خودآگاهی معنوی و پرداختن به سجایای اخلاقی از طریق آموزش و بررسی‌های دوره‌ای آن توسط مدیران آموزشی، برنامه‌ریزی‌های لازم صورت گیرد.