بررسی مقایسه‌ای کارایی عملکرد جاذب‌های کیتوزان و کیتوزان اصلاح شده با fe3o4 در حذف اریترومایسین از محیط‌های آبی

زمینه و هدف: استفاده بی رویه از آنتی بیوتیک ها و راهیابی این ترکیبات به محیط زیست به یکی از نگرانی های زیست محیطی تبدیل شده است. امروزه جذب سطحی یکی از روش های کارا و قابل اعتماد در حذف این ترکیبات است. هدف از این پژوهش سنتز کیتوزان fe3o4و بررسی مقایسه ای کارایی حذف آنتی بیوتیک اریترومایسین از محیط های آبی توسط این جاذب و کیتوزان است.روش بررسی: مشخصات ساختاری جاذب سنتز شده با تکنیک های tem،psa ، vsm مورد آنالیز قرار گرفت . پارامترهای مختلف از جمله ph (111)، زمان تماس (min 600)، غلظت جاذب ها (g/l 51) و غلظت اولیه اریترومایسین (mg/l 505) بر راندمان حذف مورد بررسی قرار گرفت. جهت آنالیز داده ها از نرم افزار excel استفاده شده است . از مدل ایزوترم فروندلیچ و لانگمویر ثابت های تعادلی و ثابت های سینتیکی با استفاده از سینتیک شبه درجه اول و دوم محاسبه گردید.یافته ها: نتایج حاکی از آن بود که با کاهش ph و غلظت اولیه اریترومایسین، افزایش دوز جاذب ها و زمان تماس راندمان حذف افزایش می یابد. بالاترین راندمان جذب در ph برابر با 3 برای هر دو جاذب، زمان تماس min30 جهت کیتوزان اصلاح شده و min50 برای کیتوزان، دوز جاذب ها g/l2جهت کیتوزان اصلاح شده و g/l3 برای کیتوزان و غلظت اولیه اریترومایسین برای هر دو جاذب mg/l 10، به دست آمد و جذب سطحی اریترومایسین بوسیله هر دو جاذب از ایزوترم لانگمویر و سینتیک شبه درجه دوم پیروی می کند.نتیجه گیری: جهت حذف اریترومایسین به روش جذب سطحی از کیتوزان اصلاح شده با fe3o4 می توان به عنوان یک جاذب موثرتر نسبت به کیتوزان استفاده کرد .