بررسی عملکرد تصفیه خانه های آب آشامیدنی تهران در حذف نانوپلاستیک ها و میکروپلاستیک ها

زمینه و هدف: میکروپلاستیک ها می‌توانند دارای اثرات مضری برای جانداران از جمله انسان ها داشته باشند. این ذرات در تمامی منابع آبی، خاکی و غذایی شناسایی شده اند. در این میان، منابع آب شیرین دارای اهمیت بسزایی هستند، زیرا از طریق تصفیه خانه های آب، به عنوان منبع آبی برای انسان ها در نظر گرفته می‌شوند. لذا این مطالعه به بررسی عملکرد تصفیه خانه های تهران در حذف این ذرات می‌پردازد.روش بررسی: در این مطالعه عملکرد 3 تصفیه خانه آب آشامیدنی شهر تهران، در حذف این ذرات مورد بررسی قرار گرفت. در بیشتر مطالعات صورت گرفته در سطح جهان، ذرات بزرگ‌تر از µm 1 بررسی شدند، اما در این مطالعه ذرات نانوپلاستیک با سایز کوچک‌تر از µm 1 نیز مورد بررسی قرار گرفته و همچنین تاثیر فصل گرم و سرد سال نیز، در غلظت این ذرات در نظر گرفته شد. یافته ها: طبق نتایج مطالعه، مقدار ذرات میکرو و نانوپلاستیک در ورودی تصفیه خانه ها در فصل گرم سال 309 ±2569 تا mp/l 425 ±3918 و در خروجی آنها 32 ±1492 تا mp/l 146 ±2279 بوده که نشان‌دهنده افزایش این ذرات در فصل گرم است. در نتیجه، تصفیه خانه های مورد مطالعه تنها قادر به حذف 32/1 تا 59/9 درصد از این ذرات بودند. به علاوه، با استفاده از میکروسکوپ الکترونی، میکروپلاستیک ها از لحاظ شکل ظاهری به سه دسته فیبر، فراگمنت و فیلم دسته بندی شدند.نتیجه‌گیری: براساس نتایج در این مطالعه، تصفیه خانه های تهران عملکرد ضعیفی در حذف این ذرات دارند.

Evaluation of the performance of Tehran drinking water treatment plants in removing nanoplastics and microplastics

Background and Objective: Microplastics can have harmful effects on living things, including humans. These particles have been identified in all water, soil, and food sources. Among these, freshwater resources are more important, because they are considered a water source for humans through drinking water treatment plants (DWTPs). Therefore, this study investigates the performance of Tehran DWTPs in removing these particles.Materials and Methods: In this study, the performance of three DWTPs in Tehran in removing these particles was investigated. In most studies worldwide, particles larger than 1 micro;m were examined, but in this study, nanoplastic particles smaller than 1 micro;m, as well as the effect of the warm and cold seasons of the year on the concentration of these particles were also examined. Results: According to the results of the study, the amount of micro and nanoplastic particles at the inlet of treatment plants in the warm season of the year was 2569 ± 309 to 3918 ± 425 MP/L, and the output was 1492 ± 32 to 2279 ± 146 MP/L, which indicates an increase in these particles in the warm season. As a result, the studied treatment plants were only able to remove 32.1 to 59.9% of these particles. In addition, using electron microscopy, MPs were classified into three categories in terms of appearance: fiber, fragment, and film. This study completes the knowledge of MPs in this area.Conclusion: Based on the results of this study, Tehran DWTPs have poor performance in removing these particles.